دارد، و سنگينى بار ايشان است‌[1].

[رواياتى در ذيل جمله:(وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً) در باره نيكى كردن به پدر و مادر]

و در تفسير عياشى از ابى ولاد الحناط روايت كرده كه گفت: از امام صادق معناى آيه‌(وَ بِالْوالِدَيْنِ إِحْساناً) را پرسيدم، فرمود: يعنى با پدر و مادر نيكو معاشرت كنى و وادارشان مكنى كه مجبور شوند در حوائجشان از تو چيزى بخواهند (بلكه قبلا برايشان فراهم كنى) هر چند كه خود بى نياز از آن باشند مگر نشنيدى كه خداى تعالى فرموده:(لَنْ تَنالُوا الْبِرَّ حَتَّى تُنْفِقُوا مِمَّا تُحِبُّونَ) به خير و احسان نمى‌رسيد مگر زمانى كه از آنچه كه دوست مى‌داريد انفاق كنيد آن گاه امام (ع) فرمود: اما اينكه فرمود:(إِمَّا يَبْلُغَنَّ عِنْدَكَ الْكِبَرَ أَحَدُهُما أَوْ كِلاهُما فَلا تَقُلْ لَهُما أُفٍّ) معنايش اين است كه اگر خسته‌ات كردند به ايشان اف نگويى و اگر تو را زدند(وَ لا تَنْهَرْهُما) ايشان را نرنجانى‌(وَ قُلْ لَهُما قَوْلًا كَرِيماً) يعنى در عوض بگويى خدا شما را بيامرزد، اين است قول كريم تو،(وَ اخْفِضْ لَهُما جَناحَ الذُّلِّ مِنَ الرَّحْمَةِ) يعنى ديدگان خود از نگاه پر مكنى مگر به نگاه از رحمت و رقت، و صداى خود بلندتر از صداى ايشان و دست خود ما فوق دست ايشان بلند مكنى و در راه از ايشان جلو نيفتى‌[2].

مؤلف: اين روايت را كلينى نيز در كافى به سند خود از ابى ولاد الحناط از آن جناب نقل كرده است‌[3].

و در كافى به سند خود از حديد بن حكيم از امام صادق (ع) روايت كرده كه فرمود: كمترين عقوق والدين اف گفتن است، و اگر خداى تعالى از اين كمتر را سراغ داشت از آن نيز نهى مى‌كرد[4].

مؤلف: همچنين اين روايت را به سند ديگر از امام صادق (ع) نقل كرده و نيز همين معنا را به سند خود از ابى البلاد از آن حضرت روايت كرده است‌[5]، و عياشى هم همان را در تفسير خود از حريز از آن جناب نقل نموده، و طبرسى در مجمع البيان از حضرت رضا (ع) و آن حضرت از پدرش و پدرش از آن جناب امام صادق (ع) نقل كرده است‌[6]، و روايات در نيكى به پدر و مادر و حرمت عقوق چه در زندگى ايشان‌

[1] احتجاج، ج 2، ص 198، ط نجف.

[2] تفسير عياشى، ج 2، ص 285، ح 39.

[3] اصول كافى، ج 2، ص 157، ح 1.

[4] اصول كافى، ج 2 ص 348، ح 1.

[5] اصول كافى، ج 2، ص 349، ح 7- 9.

[6] مجمع البيان، ج 6، ص 409.