ترجمه آيات‌

خدا مثلى مى‌زند، دهكده‌اى كه امن و آرام بود و روزيش از هر طرف به فراوانى مى‌رسيد آن گاه منكر نعمتهاى خدا شدند و خدا به سزاى اعمالى كه مى‌كردند پرده گرسنگى و ترس بر آنها كشيد (112).

و پيغمبرى از خودشان بيامدشان پس او را تكذيب كردند و در آن حال كه ستمگر بودند دچار عذاب شدند (113).

از آنچه خدا روزيتان كرده حلال و پاكيزه بخوريد پس اگر خدا را مى‌پرستيد نعمتهايش را سپاس گزاريد (114).

حق اينست كه مردار و خون و گوشت خوك و آنچه نام غير خدا بر آن برده شده براى شما حرام است و هر كه ناچار شود، بدون زياده‌روى و تجاوز، خدا آمرزگار و رحيم است (115).

براى آن توصيف دروغ كه زبانهايتان مى‌كند مى‌گوييد اين حلال است و اين حرام، تا دروغ به خدا بنديد، كسانى كه دروغ به خدا بندند رستگار نمى‌شوند (116).

تمتعى ناچيز است و عذابى الم‌انگيز دارند (117).

و براى كسانى كه به دين يهوديت در آمدند آنچه را از پيش براى تو نقل كرديم، حرام نموديم، ما ستمشان نكرديم بلكه خودشان به خودشان ستم مى‌كردند (118).

آن گاه پروردگارت نسبت به كسانى كه از روى نادانى بدى كرده و از پى آن توبه نموده و به صلاح آمده‌اند پروردگارت از پى آن آمرزگار و رحيم است (119).

ابراهيم پيشوايى فرمانبر خدا بوده و از مشركان نبود (120).

سپاس‌دار نعمتهاى خدا بود كه وى را برگزيد و به راه راست هدايتش كرد (121).

در اين دنيا به او نيكى عطا كرديم و هم او در دنياى ديگر از شايستگان است (122).

آن گاه به تو وحى كرديم كه آئين معتدل ابراهيم را كه از مشركان نبود پيروى كن (123).

شنبه گرفتن براى كسانى كه در مورد آن اختلاف كرده بودند مقرر گشت پروردگارت روز قيامت در باره مطالبى كه در آن اختلاف مى‌كردند، ميانشان داورى مى‌كند (124).