ما نقل كرده‌اند كه هر وقت رسول خدا 6 اين آيه را تلاوت مى‌فرمود چشمانش اشك مى‌ريخت‌[1].

مؤلف: از اين قبيل روايات در باب شهادت در روز قيامت بسيار زياد است و ما بعضى از آنها را در ذيل آيه‌(وَ كَذلِكَ جَعَلْناكُمْ أُمَّةً وَسَطاً)[2] و بعضى ديگرش را در ذيل آيه‌(وَ جِئْنا بِكَ عَلى‌ هؤُلاءِ شَهِيداً)[3] و آيه‌(وَ يَوْمَ الْقِيامَةِ يَكُونُ عَلَيْهِمْ شَهِيداً)[4] ايراد نموديم.

و در الدر المنثور است كه ابن مردويه، و خطيب در كتاب تالى التلخيص از براء روايت كرده‌اند كه گفت: شخصى از رسول خدا 6 از آيه‌(زِدْناهُمْ عَذاباً فَوْقَ الْعَذابِ) پرسش نمود، فرمود: عقرب‌هايى است نظير درخت خرماى بلند كه ايشان را در جهنم مى‌گزند.[5]

[چند روايت در ذيل جمله:(تِبْياناً لِكُلِّ شَيْ‌ءٍ)]

و در كافى به سند خود از عبد الاعلى بن اعين روايت كرده كه گفت: من از امام صادق (ع) شنيدم كه مى‌فرمود: ما متولد شده از رسول خدائيم و در همان حال تولد كتاب خدا را مى‌دانيم، و در آن كتاب است آغاز خلقت و آنچه كه تا روز قيامت خواهد شد، و در آن خبر آسمان و زمين است، خبر بهشت و خبر آتش است، و خبر آنچه تا كنون شده و آنچه كه خواهد شد، همه در آن است و من همه را مى‌دانم، همانطور كه كف دست خودم را مى‌بينم، زيرا خداى تعالى فرموده: در آن كتاب تبيان هر چيزى هست.[6] مؤلف: آيه شريفه در اين روايت نقل به معنا شده است.

و در تفسير عياشى از منصور از حماد لحام روايت كرده كه گفت: امام صادق (ع) فرمود: ما مى‌دانيم آنچه كه در آسمانها است، و مى‌دانيم آنچه كه در زمين است، و آنچه كه در بهشت و آنچه كه در آتش است، و آنچه كه ما بين آن است حماد مى‌گويد: من بهت‌زده به آن حضرت نگاه مى‌كردم، فرمود: اى حماد اين خود در كتاب خداى تعالى است. آن گاه اين آيه را تلاوت نمود:(وَ يَوْمَ نَبْعَثُ فِي كُلِّ أُمَّةٍ شَهِيداً عَلَيْهِمْ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَ جِئْنا بِكَ شَهِيداً عَلى‌ هؤُلاءِ وَ نَزَّلْنا عَلَيْكَ الْكِتابَ تِبْياناً لِكُلِّ شَيْ‌ءٍ وَ هُدىً وَ رَحْمَةً وَ بُشْرى‌ لِلْمُسْلِمِينَ)

[1] الدر المنثور، ج 4، ص 127.

[2] سوره بقره، آيه 143.

[3] سوره نساء، آيه 41.

[4] سوره نساء، آيه 159

[5] الدر المنثور، ج 4، ص 127.

[6] اصول كافى، ج 1، ص 61، ح 8.