و شيخ در امالى به سند خود از ابى اسحاق همدانى از امير المؤمنين (ع) روايت كرده كه در ضمن نامه‌اى كه به اهل مصر نوشتند فرمودند: يا عباد اللَّه ان اقرب ما يكون العبد من المغفرة و الرحمة حين يعمل بطاعته و ينصح فى توبته عليكم بتقوى اللَّه فانها يجمع الخير و لا خير غيرها و يدرك بها من خير الدنيا و خير الآخرة، قال اللَّه عز و جل:(وَ قِيلَ لِلَّذِينَ اتَّقَوْا ما ذا أَنْزَلَ رَبُّكُمْ قالُوا خَيْراً لِلَّذِينَ أَحْسَنُوا فِي هذِهِ الدُّنْيا حَسَنَةٌ وَ لَدارُ الْآخِرَةِ خَيْرٌ وَ لَنِعْمَ دارُ الْمُتَّقِينَ‌)- يعنى: اى بندگان خدا نزديك‌ترين حالى كه انسان به آمرزش خدا و رحمت او دارد آن موقعى است كه به طاعت خدا عمل كند و بطور جدى توبه نمايد، بر شما باد تقوا، كه تمامى خيرات را براى شما جمع مى‌كند، و اصولا غير از تقوا چيز ديگرى نيست، به وسيله تقوى است كه آدمى به سهمى از خير دنيا و آخرت مى‌رسد، هم چنان كه خداى تعالى فرمود: و به كسانى كه پرهيز كردند گفته مى‌شود پروردگارتان چه چيز نازل كرده بود؟ مى‌گويند خير را آرى براى كسانى كه خوبى كنند در اين دنيا حسنه‌اى است و البته آخرت براى متقين بهترين سر منزل است [1].

[روايتى در باره سلطنت و قدرت نامحدود خدا]

و در تفسير عياشى از ابن مسكان از ابى جعفر (ع) در ذيل جمله‌(وَ لَنِعْمَ دارُ الْمُتَّقِينَ) روايت كرده كه فرمود: يعنى دنيا.[2] و در تفسير قمى در ذيل جمله‌(الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلائِكَةُ طَيِّبِينَ) از امام نقل كرده كه فرمود: منظور مؤمنينند كه ميلادشان در دنيا ميلادى طيب است‌[3].

مؤلف: با در نظر گرفتن اينكه جمله‌(الَّذِينَ تَتَوَفَّاهُمُ الْمَلائِكَةُ ظالِمِي أَنْفُسِهِمْ ...) در مقابل آن قرار دارد معناى روشنى از روايت مذكور به دست نمى‌دهد ولى چون روايت ضعيف است امر سهل است.

[ (رواياتى در ذيل:(الَّذِينَ أُوتُوا الْعِلْمَ)،(... قالُوا خَيْراً)،(قالُوا أَساطِيرُ- الْأَوَّلِينَ) و ...)]

و در الدر المنثور است كه ابن ابى حاتم از سدى نقل كرده كه گفت قريش جمع شدند و با هم گفتند محمد 6 مردى شيرين زبان است وقتى شخصى با او هم صحبت شود آن چنان در وى اثر مى‌گذارد كه گويى عقلش را مى‌برد و لذا بايد بگرديد و از اشراف خود عده معدودى انتخاب كنيد كه انسابشان معروف باشد، و غريبه‌ها همه آنان را بشناسند، و آن گاه هر يك را هر شب و يا يك شب در ميان به سر راهى از راههاى‌

[1] امالى شيخ مفيد ص 260. ح 3 با اندكى اختلاف در عبارت

[2] تفسير عياشى ج 2، ص 258، ح 24.

[3] تفسير قمى ج 1، ص 385.