نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 12 صفحه : 332
نازل كرده است، كسانى
كه نيكوكارى كردهاند در اين دنيا پاداشى نيك دارند و سراى ديگر بهتر است و سراى
پرهيزگاران چه نيكوست (30).
به بهشتهاى
جاويد داخل شوند كه جويها در آن روانست و در آنجا هر چه خواهند دارند، خدا
پرهيزكاران را چنين پاداش مىدهد (31).
همان كسان كه
فرشتگان با حال پاك سيرتى، جانشان را بگيرند و گويند سلام بر شما، به پاداش اعمالى
كه مىكردهايد به بهشت درآييد (32).
مگر جز اين
انتظار دارند، كه فرشتگان سوى ايشان بيايند يا فرمان پروردگارت بيايد، كسانى كه
پيش از آنها بودند نيز چنين كردند. خدا ستمشان نكرد بلكه آنها به خود ستم مىكردند
(33).
و سزاى اعمال
بدشان به ايشان رسيد و عذابى كه به استهزاى آن مىپرداختند بر آنها وقوع يافت
(34).
و كسانى كه
شرك مىورزند گويند اگر خدا مىخواست نه ما و نه پدرانمان جز او هيچ نمىپرستيديم
و بدون فرمان وى چيزى را حرام نمىكرديم كسانى كه پيش از آنها بودند نيز چنين
كردند.
مگر به عهده
پيغمبران جز ابلاغ آشكار چيزى هست؟ (35).
ميان هر امتى
پيغمبرى برانگيختيم كه خدا را بپرستيد و از طغيانگرى كنارهگيرى كنيد.
بعضشان را
خدا هدايت كرد و بعض ديگرشان ضلالت برايشان مقرر گشت. در زمين بگرديد و بنگريد
سرانجام تكذيبكنان چسان بود (36).
اگر به هدايت
كردنشان علاقه دارى خدا كسى را كه به ضلالت محكوم كرده هدايت نمىكند و يارانى
ندارند (37).
به خدا قسم
خوردند، قسمهاى مؤكد كه هر كه بميرد خدايش زنده نمىكند، چنين نيست بلكه خدا
وعدهاى كرده كه بر عهده اوست ولى بيشتر مردم نمىدانند (38).
تا چيزهايى
را كه در آن اختلاف دارند برايشان بيان كند و تا كسانى كه كافرند بدانند كه دروغگو
بودهاند (39).
سخن ما به هر
چيزى وقتى اراده وجود آن كنيم اينست كه بدو گوئيم باش، وجود يابد (40).
بيان آيات
اين (آيات)،
قسمت دوم از آيات صدر سوره است، قسمت اولش متضمن بيان توحيد ربوبيت و اقامه حجت
عليه مشركين و انذار آنان به آوردن عذاب و تنزيه خداى سبحان از شرك ايشان بود.
و اين قسمت
يعنى قسمت دوم، متضمن مطالبى است كه مناسب با آن بيان است،
نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 12 صفحه : 332