جناب آيه را به صورت فمنكم جائر قرائت مى‌كرده‌[1].

و در تفسير عياشى از اسماعيل بن ابى زياد از جعفر بن محمد از پدرش از پدران بزرگوارش از على (ع) روايت كرده كه فرموده است رسول خدا 6 در تفسير جمله‌(وَ بِالنَّجْمِ هُمْ يَهْتَدُونَ) فرمود منظور از اين نجم، ستاره جدى است، براى اينكه تنها جدى است كه بناء قبله بر آن دور نمى‌زند و تغيير پيدا نمى‌كند، و اهل بر و بحر راه خود را بوسيله آن پيدا مى‌كنند[2].

مؤلف: اين روايت از امام صادق (ع) نيز نقل شده.

[دو روايت در تطبيق جمله:(وَ بِالنَّجْمِ هُمْ يَهْتَدُونَ) بر ائمه اهل بيت :‌]

و در كافى به سند خود از داوود جصاص (گچ پز) روايت كرده كه گفت: من از امام صادق (ع) شنيدم كه فرمود: منظور از نجم در جمله‌(وَ بِالنَّجْمِ هُمْ يَهْتَدُونَ) رسول خدا 6، و منظور از علامات ، ائمه هدى (ع) است‌[3].

مؤلف: اين روايت را (كافى) به دو طريق ديگر نيز از آن جناب و از حضرت رضا (ع) نقل كرده،[4] و عياشى‌[5] و قمى‌[6] نيز در تفسير خود آن را آورده‌اند، و شيخ در امالى از امام صادق (ع) روايتش كرده،[7] و اين از باب تفسير نيست بلكه از باب بطن است، دليلش هم اين است كه طبرسى آن را در مجمع نقل كرده كه امام صادق (ع) فرمود: ما علامتها و رسول خدا 6 نجم است آن گاه فرمود كه:

رسول خدا 6 فرمود: خداوند نجوم را امان اهل آسمان، و اهل بيت مرا امان اهل زمين قرار داده است‌[8].

[1] الدر المنثور، ج 4، ص 112.

[2] تفسير عياشى، ج 2، ص 256، ح 13

[3] اصول كافى، ج 1 ص 160، ح 1.

[4] اصول كافى، ج 1 ص 161، ح 2 و 3.

[5] تفسير عياشى، ج 2، ص 255، ح 8.

[6] تفسير قمى، ج 1، ص 383.

[7] امالى.

[8] مجمع البيان، ج 6، ص 354.