نام کتاب : ترجمه تفسیر المیزان نویسنده : علامه طباطبایی جلد : 10 صفحه : 133
صرف اثبات عدم خوف و
عدم حزن در روز قيامت ثابت نمىكند كه در دنيا خوف و حزن دارند، (چون به قول معروف
اثبات شىء نفى ما عدا نمىكند). بله، البته بين دو نشاة دنيا و آخرت فرق هست، و
آن اين است كه در آخرت نعمتها و كرامتها همه خالصند و نهايت درجه از صفا و خلوص را
دارند، ولى همين نعمتها و كرامتها در دنيا مشوب و ناخالصند.
و نظير آن
آيات آيه زير است كه مىفرمايد:(إِنَّ الَّذِينَ قالُوا رَبُّنَا
اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقامُوا تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلائِكَةُ أَلَّا تَخافُوا
وَ لا تَحْزَنُوا وَ أَبْشِرُوا بِالْجَنَّةِ الَّتِي كُنْتُمْ تُوعَدُونَ، نَحْنُ
أَوْلِياؤُكُمْ فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ فِي الْآخِرَةِ)[1] هر چند اين آيات
ظاهرند در اينكه اين نازل شدن و بشارت آوردن ملائكه در روز مرگ صورت مىگيرد، چون
فرموده: (كُنْتُمْ تُوعَدُونَ)- وعدهاش به شما داده شده بود و
نيز فرموده: (أَبْشِرُوا)- مژده باد شما را به بهشت ، و ليكن
همانطور كه قبلا نيز گفتيم صرف اثبات يك زمان، كافى نيست در نفى زمان ديگر.
اين بود
نظريه ما، كه اطلاق لفظ آيه بر آن دلالت مىكرد، و آيات ديگر هم آن را تاييد
مىنمود، ولى بيشتر مفسرين جمله(لا خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَ لا هُمْ
يَحْزَنُونَ) را مقيد به روز مرگ و روز قيامت نموده، و در اين نظريه به آيات
مربوط به آخرت استناد جستهاند و خصوصيتى را كه لفظ(الَّذِينَ
آمَنُوا وَ كانُوا يَتَّقُونَ) دارد در نظر نگرفته خيال كردهاند كه ايمان و
تقوا دو امر متقارب و ملازم يكديگرند، و چنين نتيجه گرفتهاند كه آيه مىخواهد
بگويد: اولياى خدا كه همان متقين از اهل ايمان هستند در آخرت نه خوفى دارند
و نه اندوهى ولى خواننده محترم خود مىداند كه اين تقييد هيچ دليلى ندارد.
و بعضى[2] از مفسرين نظريه ما را اختيار كرده
و گفتهاند جمله مورد بحث هم شامل خوف و اندوه دنيا مىشود و هم خوف و اندوه
آخرت و ليكن از يك جهت ديگر معناى آيه را تباه كرده و گفتهاند: مراد
از اولياى خدا آن طور كه آيه بعدى تفسيرش مىكند همه متقين از مؤمنيناند، و مراد
از اينكه فرمود: خوف و اندوهى ندارند اين است كه مؤمنين با تقوا، نه آن خوفى را كه
بر كفار و فاسقان و ظالمان عارض مىشود- كه همان اهوال موقف محشر و عذاب آن موقف و
عذاب آخرت است- دارند، و نه اندوه آنان را، چون كفار اين اندوه را دارند كه چرا تا
در دنيا بودند براى امروز خود كارى نكردند، و مؤمنين با تقوا نه آن خوف را دارند و
نه اين اندوه را،
[1] محققا كسانى كه گفتند پروردگار ما اللَّه است، و سپس استقامت
ورزيدند، ملائكه بر آنان نازل مىشوند و اين بشارت را مىآورند كه نترسيد و غمگين
مباشيد و خرسندى كنيد به بهشتى كه قبلا وعدهاش به شما داده شده، ما اولياى شماييم
هم در زندگى دنيا و هم در آخرت. سوره فصلت، آيه 30 و 31 .