به عیاشى، چند کرور قرض کرد این شخص و رفت دو مرتبه، سه مرتبه مگر تمام مى شود شهوات انسان، علما با آنها مخالفت مى‌کردند آن وقت هم قدرت داشتند، ملت یک ملت زنده‌اى بود که همراهى مى‌کرد با اینها کارها از پیش‌شان مى‌رفت . ما هم اگر زنده باشیم کار از پیش‌مان مى‌رود، اشتباه نکنید منتهى ما هر کدام‌مان یک حکمى داریم. اگر صد میلیون آدم صد میلیون راى داشته باشد، این نمى‌تواند کار بکند (یدالله مع الجماعه) اجتماع مى‌خواهد، متفرقه‌ها کار از آنها نمى‌آید. اگر امروز علماى ایران، قم، مشهد، تبریز، اصفهان، سایر اعضاى مملکت اگر چنانچه اعتراض کنند به این مطلب و به این کثافت کارى‌ها که اینها دارند مى‌کنند، این جنایتکارى‌ها که اینها دارند مى‌کنند، این عیاشى که اینها مى‌خواهند راه بیندازند که ملت و مملکت را به باد مى‌دهد، بدون شک تاثیر مى‌کند و هیئت حاکمه در برابر ملت عقب‌نشینى خواهد کرد. خود ما در ابتداى مبارزه اخیر دیدیم که به علت اتحاد و فعالیت دست جمعى ما دولت وقت عقب‌نشینى کرد. اما اگر بنا شد یکى براى جهتى و دیگرى براى جهت دیگر تکلیف شرعى نداشته باشیم آن وقت مصیبت است. وجود چنین معممینى براى اسلام مصیبت است. معممى مثل من مصیبت است . من به شما اعلام خطر مى کنم و مى‌گویم که آینده شما تاریکتر از حالا خواهد بود. شما قدرى به فکر باشید. این جا ننشینید تکلیف شرعى مخصوص خودتان درست کنید. شما قدرت دارید و در مردم نفوذ دارید . نیروى شما بیش از نیروى امام حسین(ع) است. امام حسین(ع) نیروى چندانى نداشت و قیام کرد. او هم اگر نعوذبالله تنبل بود مى‌توانست بنشیند و بگوید تکلیف شرعى من نیست که قیام کنم. دربار اموى خیلى خوشحال مى‌شد که سیدالشهدا بنشیند و حرف نزند و آنها بر خرمراد سوار باشند اما او مسلم بن عقیل را فرستاد تا مردم را دعوت کند به بیعت تا حکومت اسلامى تشکیل دهد و این حکومت فاسد را از بین ببرد. اگر او هم در مدینه سرجایش مى‌نشست و وقتى آن مردک آمد و بیعت خواست نعوذبالله مى‌گفت: بسیار خوب! خوشحال مى‌شدند و دستش را هم مى‌بوسیدند. امروز هم اگر هیأت حاکمه شما را احترام کند باید توجه داشته باشید که این احترام مثل احترامى است که به امامزاده مرده مى‌کنند. به امامزاده مرده خیلى احترام مى‌کنند چون خطر و ضرر براى قدرتشان ندارد اما امامزاده زنده‌اى اگر یک کلمه بگوید، یا اگر خود حضرت امیر(ع) باشد و مخالفت کند، همان بساطى را که سر دیگران در آوردند سر او هم در مى‌آورند.

اینهایى که به امور جامعه و مصیبت‌هاى مردم اهتمام ندارند و از جنایاتى که در کشور اسلامى مى‌شود، غافلند و ساکتند و سرگرم خوردن و لذت بردن و زندگى مادى خود هستند مصداق همان آیه شریفه‌اند: یتمتعون و یاکلون کما تاکل الانعام و النار مثوى لهم بهره و لذت مى‌برند و مى‌خورند چنانکه حیوانات مى‌خورند و جایشان جهنم است.اینها که غافلند و نمى‌دانند که از بودجه اسلام دارند ارتزاق مى‌کنند و باید براى اسلام و مسلمین خدمت کنند مثل حیوانند. حیوان نمى‌داند این خوراکى که دارد از کجا آمده است تمام دنیا کشته شوند اگر علفش سرجایش باشد خوشحال است و عین خیالش نیست، او علفش را مى‌خواهد و مى‌خورد یاکلون کما تاکل الانعام دنیا عار دارد از اینها، مسلمین عار دارند از اینها.