نام کتاب : آشنایی با قرآن 8 نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 178
پروردگارشان را خشیت دارند ، آن پروردگاری که غیب است و در غیب است
، یعنی پروردگاری که محسوس نیست ، با چشم سر نمیشود او را دید ولی با
چشم دل و عقل میشود او را شناخت و به او ایمان آورد .
بعضی از مفسرین کلمه " « بالغیب »" را جانشین یک مفعول مطلق
دانستهاند ، یعنی اینطور میشود : " ان الذین یخشون ربهم خشیه بالغیب "
آنان که از پروردگار خودشان میترسند ، ترسیدنی که این ترسیدن در غیب
است ، یعنی در حالی که خدا را در جلوی چشمشان نمیبینند و خداوند محسوس
نیست معذلک از خدای خود میترسند .
درواقع " « ان الذین یخشون ربهم بالغیب » " متضمن دو جمله است :
آنان که به خدا که خدا در غیب است [ ایمان دارند ، ] ایمان به غیب
دارند ( « الذین یؤمنون بالغیب ») و چون ایمان به غیب دارند خشیت از
خدای غیب هم دارند .
کسی از مغفرت خدا بینیاز نیست
" « لهم مغفره و اجر کبیر »" برای اینها دو چیز است ، دو امر مثبت
و منفی است : یکی مغفرت و آمرزش . انسان هر چه باشد ، در هر مقامی
باشد ، در آن مقام باز دچار نوعی لغزش و کدورت میشود که نیاز به پاک
کردن و تنزیه دارد . احدی نیست که از مغفرت خدا بینیاز باشد ، حتی
پیغمبر. در ذیل آیه سوره انعام که میفرماید: " « من یصرف عنه یومئذ فقد
رحمه »" [1] که خلاصهاش این است : هر کسی به هر مقامی که میرسد در
نهایت امر به
[1] انعام / . 16
نام کتاب : آشنایی با قرآن 8 نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 178