نام کتاب : فلسفه اخلاق نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 177
بخیل " خود " ش را گم کرده
امیرالمؤمنین علی علیه السلام جمله ای دارد راجع به بخیل بخیل یکی از آن
آدمهایی است که خود واقعی اش را گم کرده یعنی " خود " ش شده پول و
ثروت آدمی که پول و ثروت برای او اصالت پیدا میکند و هدف میشود ، و
به تعبیر روانشناسی امروز در پول تثبیت و تحکیم میشود یعنی در پول غرق
میشود و نقش میبندد ، چنین آدمی " من " واقعی او شده پول ، و غیر از
پول " من " دیگری ندارد چون " من " اصلی را گم کرده و از دستش رفته
است نتیجه این است که خودش را برای پول میخواهد نه پول را برای خودش
یعنی از جان ، حیات ، سلامت و عمر خودش مایه میگذارد برای پول ، ولی از
پول حاضر نیست مایه بگذارد برای سلامت ، سعادت و حتی عمر خودش .
میفرماید : « عجبت للبخیل یستعجل الفقر الذی منه هرب و یفوته الغنی
الذی ایاه طلب » [1] تعجب میکنم از آدم بخیل که در حالی که دنبال
ثروت و غنا و بی نیازی است و از فقر فرار میکند ، عملا در همان فقر
گرفتار است و از همان غنا دور میشود توضیح مطلب در نهج البلاغه است
میفرماید : « یعیش فی الدنیا عیش الفقراء و یحاسب فی الاخرش حساب
الاغنیاء » [2] در دنیا مثل یک آدم فقیر و بدبخت و مفلوک زندگی میکند
چون خودش را صرف پول میکند و حاضر نیست پول را صرف خودش بکند .
لباس کهنه میپوشد ، غذای
[1] نهج البلاغه فیض ، حکمت 121 ، ص . 1145
[2] نهج البلاغه فیض ، حکمت 121 ، ص . 1145
نام کتاب : فلسفه اخلاق نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 177