نام کتاب : عدل الهی نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 105
فراموش نکنیم که نسبت خدا به موجودات ، نسبت آفریدن و ایجاد کردن و
تکوین است . تشکیلات و دستگاه او را مانند تشکیلات اجتماعی و روابط
قراردادی که در اجتماع بشر دائر است ، نباید پنداشت . نظام فرماندهی و
اطاعت در بین خدا و ملائکه ، جنبه تکوینی و حقیقی دارد نه جنبه قراردادی
و اعتباری . فرمان خدا حرف نیست ، ایجاد است ، اطاعت ملائکه نیز
متناسب با آن است ، وقتی میگوییم به فرشتگان فرمان داده که چنین کنند
معنایش این است که آنان را طوری ایجاد کرده که علت و فاعل باشند برای
فعل و معلول مخصوص ، و معنای اطاعت ملائکه نیز همین علیت و معلولیت
تکوینی است . تشکیلات یاد شده ، مبین یک نظام تکوینی است .
و از همین جا است که قرآن کریم ، تدبیر خلقت را گاهی به " خدا "
نسبت میدهد و گاهی به فرشتگان ، گاه میگوید :
« یدبر الامر من السماء الی الارض »[1] .
" خدا کار را از آسمان به زمین تدبیر میکند و میفرستد " .
و گاه میگوید :
« فالمدبرات امرا »[2] .
" قسم به فرشتگان تدبیر کننده کار " .
گاهی قبض و دریافت نفوس انسانهایی را که میمیرند به فرشتگان نسبت
میدهد ، و گاهی به فرشته خاص موت ، و گاهی به خدا .
گاهی وحی را به یک فرشته نسبت میدهد :
« نزل به الروح الامین علی قلبک »[3] .
" روح الامین ( جبرائیل ) قرآن را بر قلب تو فرود آورد " .
و گاهی به ذات اقدس احدیت ، و میفرماید :
[1] سجده / [5][2] نازعات / [5][3] شعراء / 193 - . 194
نام کتاب : عدل الهی نویسنده : مطهری، مرتضی جلد : 1 صفحه : 105