مقدّمه:

امروز وهّابيون به دو شاخه تقسيم شده‌اند:

1- سلفى‌هاى متعصّب و تندرو كه همه مسلمين جهان، جز خود را تكفير كرده و مشرك مى‌شمارند و خون و اموال آنان را مباح مى‌دانند؛ جمود در انديشه و خشونت در سخن و عمل از بارزترين ويژگى‌هاى آنهاست. از بحث‌هاى منطقى و عقلى گريزانند، در افغانستان، عراق، پاكستان و حتّى در زادگاه خود (عربستان) آن قدر خشونت آفريدند كه تمام دنيا از آن‌ها بيزار شدند و ترسيم بسيار زشتى از اسلام در جهان ارائه كردند كه براى زدودن آثار آن بايد سال‌ها تلاش كرد.

آن‌ها به پايان عمر خود نزديك شده‌اند، و به زودى صحنه‌ها را ترك مى‌گويند.

2- وهّابى‌هاى معتدل و روشنفكر كه اهل منطق و گفتمان و «حوار» هستند، به افكار ساير انديشمندان احترام مى‌گذارند و با ديگر مسلمانان به گفتگوى دوستانه مى‌نشينند.