تضادّ عجيب‌

شگفت‌آور اين كه حكومت آنها كه در سايه اين مذهب روى كار آمده، بى‌توجّه به اين گفته‌ها با تمام كشورهاى جهان- از اسلامى گرفته تا غير اسلامى- رابطه سياسى، اقتصادى و فرهنگى دارد، يعنى با همه مشركان جهان دوست است!

و از آن فراتر، تمام مكّه و مدينه را به صورت كانونى از زيباترين هتل‌ها براى پذيرايى از مشركان مسلمان! كه همه‌ساله به عنوان مراسم حج و عمره به آنجا مى‌آيند، درآورده‌اند و بهترين پذيرايى را از اهل شرك مى‌كنند! و اين مشركان درآمد عظيم و سرشارى براى آنها دارند.

در حالى كه قرآن مجيد مى‌گويد مشركان نجس هستند و آنها را به مسجد الحرام راه ندهيد و اگر از فقر مى‌ترسيد، خداوند شما را به فضل خود بى‌نياز مى‌كند، «يا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا إِنَّمَا الْمُشْرِكُونَ نَجَسٌ فَلا يَقْرَبُوا الْمَسْجِدَ الْحَرامَ بَعْدَ عامِهِمْ هذا وَ إِنْ خِفْتُمْ عَيْلَةً فَسَوْفَ يُغْنِيكُمُ اللَّهُ مِنْ فَضْلِهِ إِنْ شاءَ إِنَّ اللَّهَ عَلِيمٌ حَكِيمٌ». [1]

راستى چرا در اينجا «مشركان»، «موحّد» مى‌شوند و به عنوان ضيوف الرحمن (مهمان‌هاى خداوند!) مورد مهر و محبّت و استقبال قرار مى‌گيرند و كوچك و بزرگ، خانه‌هايشان را در اختيار آنان قرار مى‌دهند.

[1]. توبه، آيه 28.