خشونت در عراق‌

وهّابيّت متعصّب و تندرو، در همين سال‌هاى اخير، چهره ديگرى از خشونت خود را در عراق نشان داد و هر چه توانست كشتار كرد، زن و مرد و پير و جوان و سنّى و شيعه و كُرد و ... را هدف قرار داد و زمين را از خونشان رنگين ساخت و قطعات بدن آن‌ها را در اطراف خيابان‌ها و بيابان‌ها پراكنده كرد.

نه تنها مسلمانان بلكه همه مردم دنيا از اين همه خشونت در تعجّب و وحشت فرو رفتند و مى‌گفتند آيا اين‌ها تشنه خون بشرند؟

اين‌ها كدام هدف را دنبال مى‌كنند؟ پيرو كدام آيين هستند؟!

بعضى اصرار دارند اين خشونت‌ها را به بازماندگان بعثى‌ها نسبت دهند كه اين اشتباه بزرگى است، براى اين كه در بسيارى از كشتارها از روش انتحارى استفاده مى‌شود كه مى‌دانيم بعثى‌ها از اين روش هرگز استفاده نمى‌كنند و اين كار فقط كار وهّابى‌هاى متعصّب است كه خود را مسلمان و همه را مشرك و جايز القتل مى‌دانند.

خشونت در زادگاه وهّابيّت‌

از همه عجيب‌تر و وحشتناك‌تر اين كه وهّابى‌هاى متعصّب حتّى به هم‌وطنان وهّابى خود نيز رحم نكرده و دامنه خشونت را به آنجا نيز كشاندند و با انفجارهاى متعدّد در رياض و جدّه و بعضى مناطق ديگر گروهى از شهروندان بى‌گناه خود را به خاك و خون كشيدند.