2- از «گفتمان» و «حوار» منطقى و دوستانه بين مذاهب اسلامى استقبال مى‌كنند و گوش شنوايى براى شنيدن سخنان ديگران دارند، و كتب ديگران را نيز مطالعه مى‌كنند.

3- مظاهر جديد و مثبت زندگى امروز را كه دليلى بر حرمت آن در كتاب و سنّت نيست، بدعت نمى‌شمرند و با بزرگداشت بزرگان اسلام مخالفت ندارند، و ميان رسوم عرفى و شرعى فرق مى‌گذارند.

4- به زنان اجازه مى‌دهند كه با حفظ حجاب اسلامى و موازين عفّت به تحصيل علم و فعّاليّت‌هاى مفيد اجتماعى بپردازند.

5- و در يك كلمه ضمن تجديد نظر در افكار خشونت‌آميز گذشته، حاضر به تعامل با ساير فرق اسلامى جهان هستند و خشم و نفرت آن‌ها متوجّه كسانى است كه قصد نابودى مسلمين را دارند، اين‌ها رفته رفته جاى سلفى‌هاى متعصّب و فوق العاده خشن را مى‌گيرند.

گسترش اين گروه در برخوردهاى علمى و فرهنگى در ايّام حج و عمره به طور كامل نمايان است و آثار آن در كتاب‌هايى كه اخيراً نوشته مى‌شود، به خوبى به چشم مى‌خورد.

به اعتقاد ما زوال آن دسته و ظهور اين گروه، مى‌تواند به ترسيم چهره مناسبى از اسلام در جهان كمك كند، و جاذبه‌هاى اين آيين پاك را كه به خاطر عقايد دُگم و خشونت‌آميز سلفى‌هاى پيشين به خطر افتاده است، تا حدّى جبران كند و إن شاء اللَّه مقدّمات‌ «يَدْخُلُونَ فِي دِينِ اللَّهِ أَفْواجاً» فراهم گردد و اسلام جايگاه واقعى خود را در جهان پيدا كند.