ولى بن علوى در برابر اين خدمت بزرگ به جهان اسلام، حتّى به وهّابيّت ميانه رو پاداش خود را گرفت و كتاب‌هايى بر ضد او از سوى همان قشر تأليف يافت و در آن از همان شيوه سخيف و كهنه «تكفير» استفاده كرده و حكم كفر او را صادر كردند. (كتاب‌هايى به نام «حوار مع المالكى» و «الردّ على المالكى فى ضلالاته و منكراته»).

امّا نه تنها استقبالى از اين كتاب‌ها نشد بلكه از نظر جمعى از علماى دانشگاه الازهر مصر اين كتاب‌ها خدمتى به صهيونيسم و ضربه‌اى بر وحدت اسلامى شمرده شد و آقاى بن علوى همچنان مورد احترام خاصّ مردم عربستان بود، حتّى در تشييع جنازه او ده‌ها هزار نفر شركت كردند و زعماى سعودى براى تسليت به خانواده او مكرّر به منزل وى رفتند.

اين‌ها پاسخ محكمى بود به تندروان وهّابى در برابر حربه كهنه تكفير و تفسيق!

جالب اين كه قاضى مكّه بر ضدّ او اعلام جرم كرد و او را به دادگاه فرا خواند و حتّى دادگاه او به رياض كشانده شد، او چندين ساعت از نوشته‌هاى خود دفاع كرد و سرانجام گفت: اينها اجتهاد من است و حدّ اكثر شما مجتهد هستيد و من هم مجتهد هستم و هيچ مجتهدى نمى‌تواند رأى خود را بر مجتهد ديگرى تحميل كند. وى سرانجام تبرئه شد!