الف- رأفت و رحمت اسلامى در قرآن مجيد

با مطالعه‌اى اجمالى و تفكّر در برخى آيات قرآن مجيد، به نمونه‌هاى فراوانى از رأفت و رحمت اسلامى در اين كتاب آسمانى دست مى‌يابيم، كه به عنوان اصل اساسى معرّفى شده است. به چند نمونه آن توجّه كنيد:

1- در قرآن مجيد يكصد و چهارده سوره وجود دارد، كه يكصد و سيزده سوره آن با «بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم» كه پيام آور رأفت و رحمت و محبّت اسلامى مى‌باشد، شروع شده و تنها يك سوره بدون‌ «بِسْمِ‌اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيم» است‌ [1]، كه آن هم دليل روشنى دارد:

سوره برائت اعلان جنگ و نبرد و بيزارى از دشمنان لجوج و عنود اسلام است كه اميدى به هدايت و اصلاح آنها نيست؛ و روشن است كه به هنگام جنگ با دشمن كينه‌توز، از رحمت و محبّت سخن گفته نمى‌شود.

به عبارت ديگر، نسبت خشونت و رحمت در قرآن مجيد بر اين اساس، نسبت يك بر صد و چهارده است؛ يعنى اصل بر رحمت و رأفت است و خشونت يك استثناء مى‌باشد!

آيا دينى كه معجزه آن چنين كتابى است، آئين خشونت است!

2- خداوند متعال در آيه 60 سوره «الرَّحْمن» مى‌فرمايد:

هَلْ جَزَآءُ الْإِحْسَانِ إِلَّا الْإِحْسَانُ‌

آيا جزاى نيكى جز نيكى است؟!

اين آيه شريفه، كه سرشار از محبّت و رحمت و دوستى است، به عنوان يك شعار اسلامى ما مسلمانان مى‌باشد. اگر تعجّب نكنيد با مطالعه ديگر آيات قرآن در مى‌يابيم‌

[1]. جالب اين كه همان يك مورد هم در سوره ديگرى از قرآن مجيد جبران شده، چرا كه در سوره نمل دو بار «بِسْمِ اللّهِ الرَّحْمنِ الرَّحيم» تكرار شده است.