دو سؤال در رابطه با حديث فوق به ذهن مى‌آيد كه لازم است پاسخ آن روشن شود:

سؤال اوّل: منظور از «سوءالحساب» چيست؟ آيا خداوند در روز قيامت با برخى از بندگان خويش بد حساب مى‌كند؟ آيا «سوءالحساب» با حكمت و عدالت خداوند سازگار است؟

پاسخ: منظور از «سوءالحساب» بدى حساب نيست؛ بلكه منظور دقّت در محاسبه و محاكمه، بدون اغماض و گذشت مى‌باشد. و اين مطلب نه با حكمت خداوند منافات دارد، و نه ناسازگار با عدالت پروردگار مى‌باشد؛ بلكه عين عدالت است.

سؤال دوم: مى‌دانيم كه فقط كفّار و مشركان و افراد بى ايمان جاودانه در آتش خواهند ماند، پس چگونه مسلمان زناكار كه توبه نكرده، طبق روايت فوق، خالد در جهنّم خواهد شد؟

پاسخ: اگر زناكار توبه نكند، همانطور كه گذشت، بى ايمان از دنيا خواهد رفت؛ زيرا «ايمان» و «عمل منافى عفّت» با هم سازگارى ندارند. و شخصى كه بى ايمان از دنيا برود، خالد در جهنّم خواهد بود. و اين مطلب عجيبى نيست.

خلاصه اين كه، ازاين روايت اهمّيّت فراوان مبارزه با اين عمل زشت و شوم استفاده مى‌شود.

ج- رضاع از شير زانيه ممنوع!

اسلام مى‌خواهد به گونه‌اى عرصه را بر آلودگان به اين عمل ننگين تنگ كند كه بدون نياز به توسّل به زور و خشونت، آنها به ميل و اختيار خود به راه درست و صحيح باز گردند. و لهذا حتّى اجازه نمى‌دهد شيرخواران بى‌مادر، كه نياز شديد به شير دارند، از شير حاصل از زنا استفاده كنند.

علىّ بن جعفر، فرزند امام صادق عليه السلام و برادر امام كاظم عليه السلام و عموى امام رضا عليه السلام كه‌