نام کتاب : والاترين بندگان نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 135
موجودات جهان هستى بهره مىگيرند، بدون اين كه نيازى به ما داشته باشد (يعنى
يك طرفه انفاق مىكند) و هر روز بر اثر اين انفاق از وزنش كاسته مىگردد.
كره مسكونى ما انسانها نيز در حال انفاق است، و معادن و ذخائر خويش را از طريق
گياهان و درختان به ساكنان خود، يعنى انسانها و حيوانات و حشرات و پرندگان و مانند
آن، مىرساند.
حيوانات نيز به ما انسانها انفاق مىكنند. زنبور عسل، عسل شيرين خود را انفاق
مىكند. حيوانات شير ده، شير لذيذ و خوشمزه خويش را انفاق مىكنند. و حيوانات
گوشتى تمام هستى خود را به انسان اهدا مىنمايند. و خلاصه، تمام موجوداتِ هستى به
قانون انفاق پايبند هستند و مطابق آن عمل مىكنند.
آيا انسانها مىتوانند وصله ناهمرنگ مجموعه نظام هستى باشند، و از انفاق
خوددارى كنند، و راه بخل و انحصارطلبى را پيشه خود سازند؟
قطعاً پاسخ اين سؤال منفى است. انسانها نيز بايد همانند ساير موجودات، ديگران
را در امكانات خود سهيم كنند؛ و از مال و ثروت و مقام و علم و دانش و آبرو و
حيثيّت و هر آنچه در اختيار دارند، بهرهاى به نيازمندان برسانند، و با قانون عمومى
و فراگير انفاق هماهنگ باشند؛ در آيات قرآن دستورات اكيد و فراوانى بر كمك و
دستگيرى از نيازمندان ديده مىشود، كه به برخى از آنها اشاره مىكنيم:
1- خداوند متعال در آيه هفتم سوره حديد تعبير ظريفى از انفاق كرده است. توجّه
كنيد:
به خدا و رسولش ايمان بياوريد، و از آنچه شمارا جانشين و نماينده (خود) در آن
قرار داده انفاق كنيد؛ (زيرا) كسانى كه از شما ايمان بياورند و انفاق كنند، اجر
بزرگى دارند.»
دو نكته در آيه شريفه فوق در خور دقّت و تأمّل است:
نام کتاب : والاترين بندگان نویسنده : مكارم شيرازى، ناصر جلد : 1 صفحه : 135