مسأله 298- اگر محرم شكارى ذبح كند، بنابر مشهور در حكم ميته (مردار) خواهد بود، و بنابر احتياط واجب هيچ كس (چه محرم و چه غير محرم) نمى‌تواند از آن استفاده كند.

مسأله 299- براى كشتن و شكار كردن هر يك از حيوانات صحرايى كفّاره‌اى معيّن شده است، ولى چون در حال حاضر اين مسأله چندان مورد ابتلا نيست، و حجّاج بيت اللَّه مطلقاً اقدام به شكار نمى‌كنند، از شرح آن صرفنظر مى‌شود.

25- حمل اسلحه‌

مسأله 300- محرم نبايد با خود اسلحه بردارد؛ خواه اسلحه گرم باشد، يا سرد، بلكه احتياط آن است كه از سلاحهاى دفاعى، مانند سپر و امثال آن، نيز استفاده نكند؛ ولى در موقع ضرورت، خطر و ترس از دزد و دشمن و حيوان درنده، حمل هر نوع سلاحى كه لازم باشد جايز است.

مسأله 301- آنچه ممنوع است حمل نمودن اسلحه با خويش است؛ مانند بستن شمشير به كمر، و گرفتن تفنگ بر دوش، يا با دست، ولى اگر در خانه و خيمه و اثاثيه خود سلاحى داشته‌