اوّل «سوره توحيد» و در ركعت دوم «سوره قل يا ايّها الكافرون» را بخواند، و پس از نماز حمد و ثناى الهى را به‌جا آورده و صلوات بر محمّد و آل محمّد بفرستد واز خداوند عالم طلب قبول نمايد، و در بعضى از روايات آمده است كه حضرت صادق عليه السلام بعد از نماز طواف به سجده رفته و چنين مى‌گفت:

«سَجَدَ لَكَ وَجْهِي تَعَبُّداً وَرِقّاً، لاالهَ الَّا انْتَ حَقّاً حَقّاً، أَلْاوَّلُ قَبْلَ كُلِّ شَيْ‌ءٍ، وَ الْآخِرُ بَعْدَ كُلِّ شَيْ‌ءٍ، وَ ها انَا ذابَيْنَ يَدَيكَ ناصِيَتِي بِيَدِكَ، فَاغْفِرْلِي، انَّهُ لايَغْفِرُ الذَّنْبَ الْعَظِيمَ غَيْرُكَ، فَاغْفِرْلِي، فَإنِّي مُقِرٌّ بِذُنُوبِي عَلى‌ نَفْسِي، وَ لايَدْفَعُ الذَّنْبَ الْعَظِيمَ غَيْرُكَ».

و بعد از سجده روى مبارك آن حضرت از گريه‌تر شده بود.

و بعد از فراغ از نماز طواف، و پيش از سعى مستحبّ است نزد چاه زمزم رفته و كمى آب بر سر و پشت و شكم خود بريزد و بگويد: «اللَّهُمَّ اجْعَلْهُ عِلْماً نَافِعاً وَ رِزقاً واسِعاً وَ شِفاءً مِنْ كُلِّ داءٍ وَ سُقْمٍ».