چند صورت دارد:

1- هرگاه عمداً ترك كند تا وقت وقوف به «عرفات» تنگ شود احتياط واجب آن است كه نيّت حجّ إفراد كند، و بعد از حج، عمره مفرده به جا آورد، و سال بعد حجّ تمتّع را اعاده نمايد (وقت وقوف به عرفات بنا بر احتياط از ظهر روز عرفه، يعنى نهم ذى الحجّه است تا غروب آفتاب).

2- كسى كه از روى جهل و نادانى طواف را ترك كند حجّ او مبدّل به افراد مى‌شود، و بنابر احتياط واجب بعد از آن عمره مفرده به جا مى‌آورد. و سال بعد حجّ تمتّع را اعاده مى‌نمايد، و احتياط مستحب آن است كه يك شتر به عنوان كفّاره قربانى كند.

3- كسى كه از روى سهو و فراموشى طواف را ترك كند، حجّ او درست است، و هر وقت به خاطرش آمد طواف را به جا مى‌آورد (و احتياط مستحب آن است كه سعى را هم بعد از آن اعاده كند) و اگر به وطن خود