مسأله 117- هر كسى مى‌تواند از طرف ديگرى براى انجام حج نايب شود، به شرط اين كه از مسائل حج آگاه باشد، خواه قبلًا حج بجا آورده باشد يا نه، و اگر نايب به عللى نتواند حج نيابتى را بجا آورد، نمى‌تواند آن را به ديگرى واگذار كند؛ مگر به اجازه صاحب پول.

مسأله 118- كسى كه حج بر او واجب شده (چه سال استطاعتش باشد، و چه از قبل حج بر وى مستقر شده باشد) نمى‌تواند از طرف ديگرى براى حج اجير شود، ولى اگر اين كار را كند حجّ نيابتى وى صحيح مى‌باشد؛ هر چند گناه كرده است، و كسى كه مستطيع نيست مى‌تواند حجّ نيابتى بجا آورد، و با رسيدن به مكّه از اين طريق مستطيع نمى‌شود.

مسأله 119- كسى كه معذور از انجام صحيح بعضى از مناسك و اعمال حج است، نمى‌تواند اجير و نايب ديگرى شود، و اگر چنين شخصى، حتّى به صورت مجّانى، از سوى شخصى حج بجا آورد، اكتفا كردن به آن اشكال دارد، ولى عذرهايى كه در خود حج به طور تصادفى پيش مى‌آيد، مانند وقوف اضطرارى و امثال آن، مانع نيابت نيست.

مسأله 120- زن مى‌تواند از طرف مرد و مرد مى‌تواند از طرف زن نيابت كند، و هر كدام بايد وظيفه خودشان را در چنين حجّى رعايت نمايند. اگر زن است وظايف زنان را بجا آورد، و اگر مرد است مطابق وظائف مردان عمل كند؛ ولى بهتر آن است كه زن براى زن و مرد براى مرد نيابت كند.

حجّ بلدى و حجّ ميقاتى‌

مسأله 121- جايز است براى انجام حجّ واجب كسى را از طرف ميّت اجير كنند كه از «ميقات» حج را بجاى آورد، و پول آن از اصل تركه خارج مى‌شود، و آن را «حجّ ميقاتى» مى‌نامند، ولى اگر ورثه اجازه دهند مى‌توان‌