مسأله 1063- احتياط آن است كه قربانى كننده پوست حيوان قربانى و مانند آن را نفروشد، و اگر آن را براى استفاده خود نگهدارد، به اندازه پول آن به فقرا دهد.

نيابت در قربانى‌

مسأله 1064- هرگاه سازمانهاى مسؤول پول قربانى را بگيرند، و با برنامه ريزى مورد اطمينانى قربانى حجّاج را انجام دهند مانعى ندارد، ولى بايد تقصير و خارج شدن از احرام بعد از اطمينان به انجام قربانى صورت كرد.

مسأله 1065- قربانى را مى‌توان شخصاً ذبح نمود، يا به ديگرى نيابت داد، و در هر صورت نيّت را خود حاجى مى‌كند، و لازم نيست نايب دقيقاً شناخته شده باشد؛ بلكه شناخت اجمالى او كافى است، و نيز لازم نيست ذبح كننده شيعه اثناعشرى باشد، بلكه تمام كسانى كه ذبيحه آنها پاك و حلال است مى‌توانند ذبح كنند؛ هر چند شيعه بودن بهتر است.

مسأله 1066- لازم نيست وكيل نام كسى را كه براى او قربانى مى‌كند بر زبان جارى سازد (هر چند نام بردن بهتر است)؛ حتّى اگر از روى اشتباه نام شخص ديگرى را ببرد ضرر ندارد، و براى موكّل اصلى، كه پول داده، واقع مى‌شود.

مسأله 1067- اگر شخصى را مأمور خريدارى حيوان قربانى و ذبح آن كند، و نايب مأموريتش را انجام دهد، و پس از آن حاجى احتمال دهد كه نايب به شرايط درست عمل نكرده، آن ذبح كافى است و نبايد به اين احتمال توجّهى كند.

مسأله 1068- كسى كه به ديگرى وكالت مى‌دهد تا قربانى را بخرد و ذبح كند، بايد علم يا اطمينان پيدا كند كه نايب آن كار انجام داده، و گمان كفايت نمى‌كند.