قطع كردن سعى‌

مسأله 845- هرگاه مشغول سعى صفا و مروه است و مقدارى از آن را انجام داده- خواه كم باشد يا زياد- و وقت نماز فرا رسد، سعى را قطع مى‌كند، و نماز را بجا آورده، سپس باقيمانده سعى را انجام مى‌دهد.

مسأله 846- هرگاه حاجت ضرورى براى او، يا يكى از برادران و خواهران دينى پيدا شود، مى‌تواند سعى را قطع كرده و به دنبال آن برود، و پس از بازگشت از همان جا كه رها كرده ادامه مى‌دهد، و سعى او صحيح است. همچنين كسى كه خسته شده مى‌تواند براى استراحت در وسط سعى بنشيند، و بعد برخيزد و ادامه دهد؛ خواه در صفا باشد، يا در مروه، يا در ميان آن دو، ولى بهتر است كه بدون خستگى ننشيند، و استراحت نكند.

مسأله 847- هرگاه مشغول سعى باشد و يادش بيايد كه نماز طواف را بجا نياورده، بر مى‌گردد و نماز طواف را نزد مقام ابراهيم مى‌خواند، سپس سعى را از همان جا كه رها كرده ادامه مى‌دهد.

مسأله 848- احتياط آن است كه در غير مواردى كه در بالا گفته شد موالات را در سعى مراعات كند؛ يعنى هفت دور را بدون فاصله زيادى پشت سر هم بجا آورد.

شكّ در سعى‌

مسأله 849- هرگاه بعد از اتمام سعى و انجام تقصير شك كند آيا هفت دور را صحيح بجا آورده، يا نه؟ يا ساير شرايط موجود بوده، يا نه؟ اعتنا نمى‌كند، ولى اگر قبل از تقصير شك كند كه ناقص بجا آورده يا كامل، بايد سعى را از اوّل اعاده كند؛ امّا اگر مى‌داند هفت دورِ كامل را بجا آورده و شك در بيشتر دارد، سعى او صحيح است و اعتنا نمى‌كند.