مسأله 496- اگر محرم بيش از سه مرتبه قسمِ راست بخورد، هر مقدار كه باشد، كفّاره آن يك گوسفند است؛ مگر آن كه بعد از سه مرتبه كفّاره بدهد، كه در اين صورت اگر سه مرتبه ديگر جدال كند، بايد يك گوسفندِ ديگر كفّاره بدهد.

مسأله 497- اگر به دروغ مثلًا ده مرتبه يا بيشتر جدال كند، كفّاره آن بنابر احتياط يك شتر است؛ مگر اين كه پس از سه مرتبه يا بيشتر، كفّاره را بپردازد كه در اين صورت بايد در دفعه اوّل گوسفند، و در دفعه دوّم گاو، و در دفعه سوّم شتر كفّاره دهد.

مسأله 498- بهتر است كه در حال احرام از هر نوع مجادله و خصومت بپرهيزد؛ هر چند جمله‌هاى قسم- كه در مسائل قبل گفته شد- در آن نباشد، ولى اظهار تنفّر و بيزارى و برائت از دشمنان اسلام، نه تنها ضررى براى احرام ندارد، بلكه از وظائف مسلمين در برابر كفّار مى‌باشد.

مسأله 499- هرگاه از روى محبّت (نه به خاطر خصومت) بگويد: «به خدا قسم اين كار را نكن» يا بگويد: «به خدا سوگند بگذار من براى تو اين كار را انجام دهم» حرام نيست، و كفّاره هم ندارد.

24- شكار حيوانات صحرايى‌

مسأله 500- شكار كردن حيوانات صحرايى يا ذبح آنها در حال احرام، حرام است؛ همچنين شكار پرندگان، و در اين مورد تفاوتى نمى‌كند كه به تنهايى شكار كند، يا به كمك ديگران.

مسأله 501- نشان دادن شكار به شخصِ شكار كننده، يا بستن و نگهدارى آن، يا خوردن گوشت شكار (هر چند ديگرى شكار كرده، يا خودش قبل از احرام آن را شكار كرده باشد) حرام است.