سوّم: گفتن لبّيك‌

مسأله 326- واجب است هنگام احرام «لبّيكهاى چهارگانه» را به عربى صحيح بگويد، و احتياط واجب آن است كه بصورت زير باشد:

«لَبَّيْكَ اللَّهُمَّ لَبَّيْكَ، لَبَّيْكَ لاشَريكَ لَكَ لَبَّيْكَ، انَّ الْحَمْدَ وَ النِّعْمَةَ لَكَ وَ الْمُلْكَ، لا شَريكَ لَكَ‌

؛ يعنى خداوندا! اجابت (و اطاعت) مى‌كنم دعوت تو را، و دگر بار هم اجابت مى‌كنم تو را، همتايى براى تو نيست، اجابت مى‌كنم تو را، ستايش تنها تو را سزاوار است، و نعمت و ملك از آن تو است، هيچ همتايى ندارى!».

مسأله 327- احتياط واجب آن است از افزودن لبّيك پنجم و عبارات ديگر خوددارى شود؛ مگر آنچه در مستحبّات خواهد آمد.

مسأله 328- واجب است لبّيكهاى چهارگانه فوق را، همانند تكبيرة الاحرام نماز، به طور صحيح اداء كند.

مسأله 329- در صورتى كه زائر نتواند اين عبارات را با عربى صحيح ادا كند، بايد آن را ياد بگيرد، و اگر نتواند، يا وقت نباشد، كافى است ديگرى شمرده شمرده براى او بخواند و او تكرار نمايد، و چنانچه قادر بر تلفّظ صحيح نباشد، احتياط آن است آنچه را مى‌تواند بخواند، و ترجمه آن را نيز بگويد.

مسأله 330- شخص گنگ بجاى گفتن «لبّيك» با دست خود اشاره مى‌كند، و زبان خود را طبق معمول حركت مى‌دهد، و بهتر است علاوه بر اين، كسى به نيابت از او نيز لبّيك بگويد، ولى واجب نيست.

مسأله 331- كودكان نيز مى‌توانند براى عمره يا حج مُحرم شوند، و چنانچه خودشان تميز بدهند «لبّيك» را همراه با نيّت مى‌گويند، و اگر غير مميّز باشند كسى از طرف آنها نيّت مى‌كند و لبّيك مى‌گويد، و هرگاه كسى‌