جانوران مختلف اقيانوسها، مسير بادها و طوفانها، آفات غوزه پنبه و جو دوسر، بر افتادن نسل بزهاى كوهى و كاهش پنگوئن‌ها، ساختمان درونى كرم شب‌تاب و مانند اينها تشكيل مى‌گردد و دانشمندان سراسر جهان در يك جا جمع مى‌شوند و به بحث مى‌پردازند.

امّا چيزى كه اگر هم صحبتى روى آن مى‌شود در مقياس خود بسيار كم و ناچيز است مسائل مربوط به جوانان يعنى فعّالترين و گرانبهاترين ذخائر انسانى جامعه‌ها مى‌باشد.

چه مى‌توان كرد؟

بر دنياى امروز ما عقل و منطق حكومت نمى‌كند. واقعيات بحساب نمى‌آيد، غالباً مسير حوادث و مسائل را يك مشت انگيزه‌هاى شخصى، منطقه‌اى، احساساتى، تفنّنى و امورى كه بيشتر با سطح و ظواهر اجتماع سر و كار دارد، تعيين مى‌كند.

و الّا نبايد مسئله‌اى به اين اهميّت تا اين اندازه فراموش شده باشد، اين سهل‌انگارى متفكران و دانشمندان بشر مانع از آن نمى‌شود كه خود جوانان و پدران و مادران مسئوليّتهاى خطير خود را در اين وسط از ياد ببرند اگر دايه‌ها را دامان نسوزد عجب نيست دل مادر چرا نسوزد؟