دارد، اين كار نشانه تقواى دلهاست. [1]

چگونه چنين نباشد و حال آن كه صفا و مروه با اين كه مكانى بيش نيستند، تنها چون ياد و ذكر الهى در آنجا زنده مى‌شود، از شعائر الهى شمرده است؟

«إِنَّ الصَّفا وَ الْمَرْوَةَ مِنْ شَعائِرِ اللَّهِ»؛ صفا و مروه از شعائر (و نشانه‌هاى) خداست. [2]

به يقين، امام حسين عليه السلام كه تمام هستى خويش را يكجا با خداوند معامله كرد و با تمام اهل‌بيت عليهم السلام و فرزندان در قربانگاه عشق قدم نهاد و مخلصانه از همه چيزش در راه خدا گذشت، از عظيم‌ترين شعائر الهى است و برپايى مجالس عزا براى آن حضرت، تعظيم يكى از بزرگترين شعائر الهى محسوب مى‌شود.

ششم: شيوه‌هاى عزادارى‌

همان‌گونه كه در فصل‌هاى گذشته از نظر خوانندگان محترم گذشت، اصل عزادارى و سوگوارى بر امام حسين عليه السلام و ياران باوفايش مورد سفارش و تأكيد اولياى دين بوده است. شيعيان و علاقمندان به سرور آزادگان حسين بن على عليه السلام نيز در طول تاريخ، از سوگوارى و عزادارى براى آن حضرت غافل نبوده‌اند.

امروز نيز در هر نقطه‌اى از جهان كه مسلمانان آگاه به ماجراى كربلا حضور دارند، حدّاقل در دهه نخست محرّم و به ويژه روزهاى تاسوعا و عاشورا به خيل عزاداران حسينى مى‌پيوندند و به اندازه توان خود، ابراز ارادت مى‌كنند.

در اين قسمت شيوه‌هاى مطلوب عزادارى را به طور فشرده يادآور مى‌شويم.

1- گريه كردن‌

[1]. حج، آيه 32.

[2]. بقره، آيه 158.