4- تشويق شاعران به مرثيه‌سرايى‌

شاعرانى كه مصايب امام حسين عليه السلام را به شعر درآورده و در مجالس و محافل مى‌خواندند، همواره مورد لطف خاصّ و عنايت ويژه ائمّه معصومين عليهم السلام قرار داشتند. شعراى بنامى چون «كُمَيت اسدى‌»، «دِعبل خُزاعى‌»، «سيّد حِمْيرى‌» و ... به عنوان (شاعران اهل بيت) با تشويق ائمّه اطهار عليهم السلام از موقعيّت‌هاى اجتماعى بلندى در بين مردم برخوردار بودند.

هارون مكفوف (يكى از ياران امام صادق عليه السلام) مى‌گويد: به محضر آن حضرت شرفياب شدم، فرمود: «برايم مرثيه بخوان. برايش خواندم. فرمود:

«لا، كَما تَنْشِدُونَ وَ كَما تَرْثِيهِ عِنْدَ قَبْرِهِ‌

؛ اين گونه نمى‌خواهم، آن گونه كه در كنار قبر آن حضرت عليه السلام مرثيه مى‌خوانيد، بخوان» و من خواندم:

«از كنار قبر حسين عليه السلام گذر كن و به آن استخوان‌هاى پاك او بگو ...»

ديدم آن حضرت به گريه افتاد، سكوت كردم، ولى فرمود: ادامه بده، ادامه دادم.

فرمود: «باز هم بخوان» خواندم تا به اين بيت رسيدم:

«اى مريم! برخيز و بر مولاى خود ندبه كن و با گريه‌ات بر حسين عليه السلام رستگارى طلب كن».

ديدم امام صادق عليه السلام گريه كرد و بانوان، شيون سر دادند. وقتى آرام شدند، حضرت فرمود:

«يا أَبا هارُونَ مَنْ أَنْشَدَ فِى الْحُسَيْنِ فَأَبْكى عَشْرَةً فَلَهُ الْجَنَّةُ

؛ اى ابوهارون! هركس بر امام حسين عليه السلام مرثيه بخواند و ده نفر را بگرياند، پاداش او بهشت است». [1]

[1]. بحارالانوار، ج 44، ص 287.