نهايت تأسف على (عليه السلام) كوه علم و تقوا نزديكترين افراد به پيغمبر اكرم (صلى الله عليه و آله) و بزرگترين مدافع اسلام چنان مورد هتك و سبّ و ناسزا قرار گرفت و چنان دوستانش تحت فشار و بدترين اذيت و آزار واقع شدند كه در تاريخ بى‌سابقه است آن هم از سوى كسانى كه خود را صحابه پيامبر (صلى الله عليه و آله) مى‌ناميدند.

به عنوان نمونه:

الف) على بن جهم خراسانى را ديدند كه پدر خودش را لعن مى‌كند، گفتند: چرا؟ گفت: براى اين كه نام مرا «على» گذارده است! [1]

ب) معاويه در بخشنامه‌اى به تمام كارگزارانش نوشت: هر كس چيزى از فضايل ابو تراب (على (عليه السلام)) و اهل بيتش را نقل كند از امان ما خارج است (جان و مال او مباح است) و به دنبال اين بخشنامه خطبا در تمام نقاط بر منابر به صورت علنى سبّ على (عليه السلام) مى‌كردند و از او بيزارى مى‌جستند و نسبت‌هاى ناروا به او و خاندانش مى‌دادند. [2]

ج) بنى اميّه هرگاه مى‌شنيدند نام نوزادى را على گذاشته‌اند، فوراً او را به قتل مى‌رساندند، اين سخن را سلمة بن شبيب از ابو عبد الرحمن عقرى نقل مى‌كند. [3]

د) زمخشرى و سيوطى نقل كرده‌اند كه در ايّام بنى اميّه بر فراز

[1]. لسان الميزان، جلد 4، صفحه 210.

[2]. النصائح الكافيه، صفحه 72.

[3]. تهذيب الكمال، جلد 20، صفحه 429 و سير اعلام النبلاء، جلد 5، صفحه 102.