به نقّادى از آنان بگشايد، او را فاسق و گاه ملحد و زنديق مى‌نامند و يا خون او را مباح مى‌شمرند!!

از جمله در كتاب «الاصابة» از ابو زرعه رازى چنين مى‌خوانيم: «هرگاه كسى را ديدى كه به يكى از اصحاب پيغمبر (صلى الله عليه و آله) خرده‌گيرى مى‌كند، بدان كه او زنديق است و اين به خاطر آن است كه رسول خدا (صلى الله عليه و آله) حق است و قرآن حق است، و آنچه او آورده حق است و تمام اين‌ها را صحابه براى ما آوردند و اينها (مخالفان) مى‌خواهند، شهود ما را از اعتبار بيندازند تا كتاب و سنّت از دست برود!». [1]

«عبد الله موصلى» در كتاب «حتّى لا ننخدع» مى‌گويد: آنها (صحابه) گروهى هستند كه خدا آنان را براى هم‌نشينى پيغمبرش و اقامه دين و شرع او برگزيده و آنها را وزيران پيامبرش قرار داده و حبّ آنها را دين و ايمان و بغض آنها را كفر و نفاق شمرده! و بر امّت واجب كرده، همه آنها را دوست بدارند و پيوسته از خوبى‌ها و فضايل آنان سخن بگويند و در برابر جنگ و نزاع‌هايى كه آنها با هم داشتند سكوت كنند!». [2] در حالى كه خواهيم ديد اين سخن بر خلاف كتاب و سنّت است.

[1]. الاصابه، جلد 1، صفحه 17.

[2]. حتّى لا ننخدع، صفحه 2.