فضيلت داشتن پنج وقت جاى انكار نيست. ما هم هر زمان توفيق رفيقمان شود رعايت پنج وقت را مى‌كنيم، سخن در وجوب آن است.

آيه اوّل در سوره هود است: «وَ أَقِمِ الصَّلاةَ طَرَفَيِ النَّهارِ وَ زُلَفاً مِنَ اللَّيْلِ‌؛ در دو طرف روز و بخشى از شب نماز را بر پاى دار ...». [1]

تعبير «طرفى النهار» اشاره به نماز صبح است كه در آغاز روز انجام مى‌شود و نماز ظهر و عصر است كه وقت آنها تا غروب ادامه دارد، به عبارت ديگر استمرار وقت نماز ظهر و عصر تا غروب آفتاب به روشنى از اين آيه استفاده مى‌شود.

امّا «زلفاً من الليل» با توجّه به اين كه «زلف»- به گفته «مختار الصحاح» و راغب در كتاب مفردات- جمع «زلفة» است كه به معناى بخشهايى از اوايل شب مى‌باشد، آن هم اشاره به وقت نماز مغرب و عشاست.

بنابراين اگر پيامبر (صلى الله عليه و آله) نماز را معمولا در پنج وقت انجام مى‌داده است حتماً جنبه وقت فضيلت داشته كه همه ما به آن معتقديم، چرا ظاهر آيه قرآن را ناديده بگيريم و سراغ تأويلهاى ديگر برويم؟!

آيه دوّم در سوره اسراست: « (أَقِمِ الصَّلاةَ لِدُلُوكِ الشَّمْسِ إِلى‌ غَسَقِ اللَّيْلِ وَ قُرْآنَ الْفَجْرِ إِنَّ قُرْآنَ الْفَجْرِ كانَ مَشْهُوداً)؛ نماز را از

[1]. سوره هود، آيه 114.