در غير اين صورت ترك نماز فراوان و تارك الصلاة رو به فزونى مى‌رود و شايد به همين دليل گفته مى‌شود كه بسيارى از جوانان اهل سنّت نماز را ترك گفته‌اند، در حالى كه تارك الصلاة در ميان پيروان تشيّع كمتر است.

حق اين است كه به مقتضاى‌

«بُعِثْتُ إلَى الشَّرِيعَةِ السَّمْحَةِ السَّهْلَةِ»

و به مقتضاى روايات متعدّدى كه از رسول خدا (صلى الله عليه و آله) نقل شده، در عين تأكيد بر فضيلت نماز در پنج وقت، آن هم به جماعت، اجازه دهيم كه مردم نمازهاى خود را در سه وقت، حتّى به صورت فرادى انجام دهند، تا مشكلات زندگى سبب ترك نماز نشود.

اكنون به قرآن مجيد و روايات رسول خدا (صلى الله عليه و آله) و معصومين (عليهم السلام) بازمى‌گرديم و مسأله را با بى‌طرفى و ترك تعصّب مورد بررسى قرار مى‌دهيم.

روايات جمع ميان دو نماز

در منابع معروف مانند صحيح مسلم، بخارى، سنن ترمذى، موطّأ مالك، مسند احمد، سنن نسائى، مصنف عبد الرزاق و كتب ديگر، كه همه از منابع مشهور و شناخته شده اهل سنّت است، حدود سى روايت درباره جمع ميان نماز ظهر و عصر يا مغرب و عشا بدون سفر و مطر (باران) و خوف ضرر نقل شده است. اين روايات عمدتاً به پنج راوى معروف بر مى‌گردد: