ب) خطباى متعصّب وهّابى از هر گونه سمپاشى براى ايجاد نفاق در ايّام حج و عمره كوتاهى نمى‌كنند، و على رغم نزديكى زياد ميان ايران و عربستان، بر حملات خود نسبت به شيعيان افزوده‌اند.

ج) حملات سپاه صحابه و كشتار فجيع افراد مظلوم و بى‌دفاع، و از آن اسفبارتر، افتخار به اين كشتارها و ترورها كه در فواصل كوتاهى تكرار مى‌شود، بر كسى پوشيده نيست.

د) تحريك گروه‌هاى تندروى همچون طالبان كه طبق مدارك موجود، به وسيله زورمداران آمريكايى صورت گرفت، يكى ديگر از كارهاى خطرناك آنها بود، تا از يك سو چهره اسلام را بسيار خشن، بى‌رحم و دور از علم و دانش و تمدّن جلوه دهند، و از سوى ديگر شكاف مسلمين را بيشتر كنند، هر چند اين دست پرورده‌هاى سياست‌هاى غرب، سرانجام از كنترل آنها خارج شدند و بلا يا بلاهايى هم بر سر آنها آوردند و طعم تلخ فرآورده‌هاى خود را چشيدند و به دفع آنها پرداختند.

3- كوتاه‌نگرى بعضى از سياستمداران اسلامى كه منافع موقّت و محدود خود را بر منافع درازمدت تمام جهان اسلام مقدّم مى‌دارند، يكى ديگر از عوامل عدم وصول به اهداف پايدار وحدت است.

به عنوان مثال بعضى از كشورهاى اسلامى را مى‌شناسيم كه به خاطر همين منافع كوچك و محدود، همكارى سياسى و اقتصادى بسيار نزديكى با اسرائيل دارند، كه بر همه آشكار شده و حتّى رزمايشهاى مشترك نظامى دارند!