فَرِيضَةً)؛ زنانى را كه متعه مى‌كنيد بايد مهر آنها را بپردازيد».

نكته مهم اينجاست كه در روايات زيادى كه از رسول خدا (صلى الله عليه و آله) نقل شده، تعبير به متعه به معناى ازدواج موقّت است (و در بحث‌هاى آينده بسيارى از اين روايات از نظر محترم شما مى‌گذرد).

به علاوه در كتب فقهاى اسلام اعمّ از شيعه و اهل سنّت همه جا از ازدواج موقّت تعبير به «متعه» شده و انكار اين مطلب از قبيل انكار مسلّمات است (بخشى از كلمات فقها نيز در آينده از نظر شما مى‌گذرد).

با اين حال بعضى اصرار دارند كه استمتاع در آيه را به معناى لذّت بردن و نزديكى كردن تفسير كنند و گفته‌اند مفهوم آيه اين است كه هنگامى كه از زنان بهره‌گيرى جنسى كرديد مهر آنها را بدهيد.

اين سخن دو ايراد روشن دارد:

اوّلا: وجوب اداى مهر به مقتضاى عقد است يعنى همين كه عقد حاصل شد زن مى‌تواند تمام مهريّه خود را مطالبه كند، هر چند دخولى حاصل نشده و حتّى ملاعبه‌اى صورت نگرفته باشد (آرى اگر طلاقى قبل از دخول واقع شد، بعد از طلاق مهر نصف مى‌شود). (دقّت فرماييد)

ثانياً: واژه متعه چنان كه گفتيم در عرف شرع و كلمات فقهاى شيعه و اهل سنّت و در لسان روايات به معناى عقد موقّت است كه مدارك آن را به طور گسترده خواهيد ديد.