ماندند (آيه نازل شد و آنها را سخت مذمت كرد) پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود: اگر اين گروه اندك هم مى‌رفتند از آسمان سنگ بر آنها مى‌باريد. [1]

[1] «مجمع البيان»، ذيل آيات مورد بحث و غالب تفاسير ديگر؛ «بحار الانوار»، ج 86، ص 195 و 200، و ج 22، ص 59 و 73.

ا 5 وَ إِذا قِيلَ لَهُمْ تَعالَوْا يَسْتَغْفِرْ لَكُمْ رَسُولُ اللَّهِ لَوَّوْا رُؤُسَهُمْ وَ رَأَيْتَهُمْ يَصُدُّونَ وَ هُمْ مُسْتَكْبِرُونَ ا 6 سَواءٌ عَلَيْهِمْ أَسْتَغْفَرْتَ لَهُمْ أَمْ لَمْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ لَنْ يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ إِنَّ اللَّهَ لايَهْدِي الْقَوْمَ الْفاسِقِينَ ا 7 هُمُ الَّذِينَ يَقُولُونَ لاتُنْفِقُوا عَلى‌ مَنْ عِنْدَ رَسُولِ اللَّهِ حَتَّى يَنْفَضُّوا وَ لِلَّهِ خَزائِنُ السَّماواتِ وَ الْأَرْضِ وَ لكِنَّ الْمُنافِقِينَ لايَفْقَهُونَ ا 8 يَقُولُونَ لَئِنْ رَجَعْنا إِلَى الْمَدِينَةِ لَيُخْرِجَنَّ الْأَعَزُّ مِنْهَا الْأَذَلَّ وَ لِلَّهِ الْعِزَّةُ وَ لِرَسُولِهِ وَ لِلْمُؤْمِنِينَ وَ لكِنَّ الْمُنافِقِينَ لايَعْلَمُونَ‌

هنگامى كه به آنان گفته شود: «بيائيد تا رسول خدا براى شما استغفار كند»! سرهاى خود را (از روى كبر و غرور) تكان مى‌دهند؛ و آنها را مى‌بينى كه از سخنان تو اعراض كرده و تكبر مى‌ورزند!

براى آنها تفاوت نمى‌كند، خواه استغفار برايشان كنى يا نكنى، هرگز خداوند آنان را نمى‌بخشد؛ زيرا خداوند قوم فاسق را هدايت نمى‌كند!

آنها كسانى هستند كه مى‌گويند: «به افرادى كه نزد رسول خدا هستند انفاق نكنيد تا پراكنده شوند» (غافل از اين كه) خزائن آسمان‌ها و زمين از آن خداست، ولى‌منافقان نمى‌فهمند!

آنها مى‌گويند: «اگر به مدينه بازگرديم، عزيزان ذليلان را بيرون مى‌كنند»! در حالى كه عزّت مخصوص خدا و رسول او و مؤمنان است؛ ولى منافقان نمى‌دانند!

شأن نزول:

ماجراى عبداللّه بن ابى و تهديد مسلمانان‌

براى آيات فوق، شأن نزول مفصلى در كتب تاريخ و حديث و تفسير آمده است، كه خلاصه آن چنين است: بعد از غزوه «بنى‌المصطلق» (جنگى كه در سال ششم هجرت در سرزمين «قديد» واقع شد). و پيش از حركت به سمت مدينه دو نفر از مسلمانان، يكى از طايفه «انصار» و ديگرى از «مهاجران» به هنگام بر گرفتن آب از