هر كس از اهل «مكّه» به مسلمانان بپيوندد او را بازگردانند، اما اگر كسى از مسلمانان، اسلام را رها كرده به «مكّه» بازگردد، مى‌توانند او را برنگردانند.

در اين هنگام، زنى به نام «سبيعه» اسلام را پذيرفت، و در همان سرزمين «حديبيه» به مسلمانان پيوست، همسرش خدمت پيامبر صلى الله عليه و آله آمده گفت: اى محمّد! همسرم را به من بازگردان؛ چرا كه اين يكى از مواد پيمان ما است، و هنوز مركب آن خشك نشده، آيه فوق نازل شد و دستور داد زنان مهاجر را امتحان كنند (ابن عباس مى‌گويد: امتحانشان به اين بود كه بايد سوگند ياد كنند، هجرت آنها به خاطر كينه با شوهر، يا علاقه به سرزمين جديد، و يا هدف دنيوى نبوده بلكه تنها به خاطر اسلام بوده است).

آن زن سوگند ياد كرد كه چنين است. در اينجا رسول خدا صلى الله عليه و آله مهريه‌اى را كه شوهرش پرداخته بود و هزينه‌هائى را كه متحمل شده بود به او پرداخت و فرمود:

طبق اين ماده قرارداد، تنها مردان را باز مى‌گردانند، نه زنان را. [1]

[1] شأن نزول فوق در بسيارى از كتب تفسير آمده، و ما از «مجمع البيان» با كمى تلخيص و اقتباس آورديم، «طبرسى» اين حديث را از «ابن عباس» نقل كرده است؛ «بحار الانوار»، ج 20، ص 337، و ج 101، ص 14، باب 27، احكام المهاجرات.