(159) إِنَّ الَّذينَ يَكْتُمُونَ ما أَنْزَلْنا مِنَ الْبَيِّناتِ وَ الْهُدى‌ مِنْ بَعْدِ ما بَيَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِي الْكِتابِ أُولئِكَ يَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَ يَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ‌

كسانى كه دلائل روشن، و وسيله هدايتى را كه نازل كرده‌ايم، بعد از آن كه در كتاب براى مردم بيان نموديم، كتمان كنند، خدا آنها را لعنت مى‌كند؛ و همه لعن‌كنندگان نيز، آنها را لعن مى‌كنند.

شأن نزول:

كيفر كتمان‌كنندگان‌

«جلال الدين سيوطى» در «اسباب النزول» از «ابن عباس» چنين نقل مى‌كند:

چند نفر از مسلمانان همچون «معاذ بن جبل»، «سعد بن معاذ» و «خارجة بن زيد» سؤالاتى از دانشمندان يهود پيرامون مطالبى از «تورات» (كه ارتباط با ظهور پيامبر صلى الله عليه و آله داشت) كردند، آنها واقع مطلب را كتمان، و از توضيح خوددارى كردند، آيه فوق درباره آنها نازل شد، (و مسئوليت كتمان حق را به آنها گوشزد كرد). [1]

ا 168 يا أَيُّهَا النَّاسُ كُلُوا مِمَّا فِي الْأَرْضِ حَلالًا طَيِّباً وَ لاتَتَّبِعُوا خُطُواتِ الشَّيْطانِ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُبينٌ ا 169 إِنَّما يَأْمُرُكُمْ بِالسُّوءِ وَ الْفَحْشاءِ وَ أَنْ تَقُولُوا عَلَى اللَّهِ ما لا تَعْلَمُونَ‌

اى مردم! از آنچه در زمين است، حلال و پاكيزه بخوريد! و از گام‌هاى شيطان، پيروى نكنيد؛ چه اين كه او، دشمن آشكار شماست!

او شما را فقط به بدى‌ها و كار زشت فرمان مى‌دهد؛ (و نيز دستور مى‌دهد) آنچه را كه نمى‌دانيد، به خدا نسبت دهيد.

[1] «لباب النقول فى اسباب النزول»، ص 22؛ «جامع البيان» (تفسير طبرى)، ج 2، ص 32، ذيل آيه مورد بحث؛ «تفسير شوكانى» (فتح القدير)، ج 1، ص 162؛ «درّ المنثور»، ج 1، ص 381، ذيل آيه مورد بحث؛ «تفسير آلوسى»، ج 2، ص 26، ذيل آيه.