چيزى از وسائل زندگى را (به عنوان عاريت) از آنان (/ همسران پيامبر) مى‌خواهيد از پشت پرده بخواهيد؛ اين كار براى پاكى دل‌هاى شما و آنها بهتر است؛ و شما حق نداريد رسول خدا را آزار دهيد، و نه هرگز همسران او را بعد از او به همسرى خود در آوريد كه اين كار نزد خدا بزرگ است!

اگر چيزى را آشكار كنيد يا آن را پنهان داريد، خداوند از همه چيز آگاه است!

شأن نزول:

مؤمنان و آداب زندگى‌

در شأن نزول اين آيه، مفسران چنين آورده‌اند:

هنگامى كه رسول خدا با «زينب بنت جحش» ازدواج كرد، وليمه نسبتاً مفصلى به مردم داد، (اين اطعام مفصل شايد به خاطر آن بوده است كه شكستن سنت جاهليت در زمينه تحريم «همسران مطلقه پسر خوانده» با قاطعيت هر چه بيشتر صورت گيرد، و بازتاب گسترده‌اى در محيط داشته باشد، و نيز اين سنت جاهلى كه ازدواج با «بيوه‌هاى بردگان آزاد شده» عيب و ننگ محسوب مى‌شد، از ميان برود).

«انس» كه خادم مخصوص پيامبر صلى الله عليه و آله بود، مى‌گويد: پيامبر صلى الله عليه و آله به من دستور داد:

اصحابش را به غذا دعوت كنم، من همه را دعوت كردم، دسته، دسته مى‌آمدند، غذا مى‌خوردند و از اطاق خارج مى‌شدند، تا اين كه عرض كردم: اى پيامبر خدا! كسى باقى نمانده كه من او را دعوت نكرده باشم.

فرمود: اكنون كه چنين است، سفره را جمع كنيد، سفره را برداشتند و جمعيت پراكنده شدند، اما سه نفر، همچنان در اطاق پيامبر صلى الله عليه و آله ماندند، و مشغول بحث و گفتگو بودند.

هنگامى كه سخنان آنها به طول انجاميد، پيامبر صلى الله عليه و آله برخاست، و من نيز همراه او برخاستم، شايد آنها متوجه شوند، و از منزل خارج شوند، پيامبر بيرون آمد، تا به حجره «عايشه» رسيد، بار ديگر برگشت، من هم در خدمتش آمدم، باز ديدم همچنان نشسته‌اند، آيه فوق نازل شد و دستورات لازم را در برخورد با اين مسائل به‌