الزَّانِي لا يَنْكِحُ إِلَّا زانِيَةً أَوْ مُشْرِكَةً وَ الزَّانِيَةُ لا يَنْكِحُها إِلَّا زانٍ أَوْ مُشْرِكٌ وَ حُرِّمَ ذلِكَ عَلَى الْمُؤْمِنِينَ‌

مرد زناكار جز با زن زناكار يا مشرك ازدواج نمى‌كند؛ و زن زناكار را، جز مرد زناكار يا مشرك، به ازدواج خود در نمى‌آورد؛ و اين كار بر مؤمنان حرام شده است!

شأن نزول:

ازدواج با زنان زناكار بر مؤمنان حرام است‌

بعضى از مفسران بزرگ در شأن نزول آيه چنين نوشته‌اند: «مردى از مسلمانان از پيامبر صلى الله عليه و آله اجازه خواست كه با «ام مهزول»- زنى كه در عصر جاهليت به آلودگى معروف بود، و حتى پرچمى براى شناسائى بر در خانه خود نصب كرده بود!- ازدواج كند، آيه فوق نازل شد و به آنها پاسخ گفت». [1]

در حديث ديگرى نيز از امام باقر عليه السلام و امام صادق عليه السلام مى‌خوانيم: «اين آيه در مورد مردان و زنانى است كه در عصر رسول خدا صلى الله عليه و آله آلوده زنا بودند، خداوند مسلمانان را از ازدواج با آنها نهى كرد، و هم اكنون نيز مردم مشمول اين حكمند هر كس مشهور به اين عمل شود، و حدّ الهى به او جارى گردد، با او ازدواج نكنيد تا توبه‌اش ثابت شود». [2]

(6) وَ الَّذِينَ يَرْمُونَ أَزْواجَهُمْ وَ لَمْ يَكُنْ لَهُمْ شُهَداءُ إِلَّا أَنْفُسُهُمْ فَشَهادَةُ أَحَدِهِمْ أَرْبَعُ شَهاداتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الصَّادِقِينَ (7) وَ الْخامِسَةُ أَنَّ لَعْنَتَ اللَّهِ عَلَيْهِ إِنْ كانَ مِنَ الْكاذِبِينَ (8) وَ يَدْرَؤُا عَنْهَا الْعَذابَ أَنْ تَشْهَدَ أَرْبَعَ شَهاداتٍ بِاللَّهِ إِنَّهُ لَمِنَ الْكاذِبِينَ‌

[1] «مجمع البيان»، ذيل آيه مورد بحث؛ «بحار الانوار»، ج 66، ص 119؛ «قرطبى»، ج 12، ص 168.

[2] «مجمع البيان»، ذيل آيه مورد بحث؛ «كافى»، ج 5، ص 355؛ «نور الثقلين»، ج 3، ص 572.