(45) وَ إِذا قَرَأْتَ الْقُرْآنَ جَعَلْنا بَيْنَكَ وَ بَيْنَ الَّذِينَ لايُؤْمِنُونَ بِالْآخِرَةِ حِجاباً مَسْتُوراً ا 46 وَ جَعَلْنا عَلى‌ قُلُوبِهِمْ أَكِنَّةً أَنْ يَفْقَهُوهُ وَ فِي آذانِهِمْ وَقْراً وَ إِذا ذَكَرْتَ رَبَّكَ فِي الْقُرْآنِ وَحْدَهُ وَلَّوْا عَلى‌ أَدْبارِهِمْ نُفُوراً ا 47 نَحْنُ أَعْلَمُ بِما يَسْتَمِعُونَ بِهِ إِذْ يَسْتَمِعُونَ إِلَيْكَ وَ إِذْ هُمْ نَجْوى‌ إِذْ يَقُولُ الظَّالِمُونَ إِنْ تَتَّبِعُونَ إِلَّا رَجُلًا مَسْحُوراً ا 48 انْظُرْ كَيْفَ ضَرَبُوا لَكَ الْأَمْثالَ فَضَلُّوا فَلا يَسْتَطِيعُونَ سَبِيلًا

و هنگامى كه قرآن مى‌خوانى، ميان تو و آنها كه به آخرت ايمان نمى‌آورند، حجاب‌ناپيدائى قرار مى‌دهيم؛

و بر دل‌هايشان پوشش‌هائى مى‌نهيم، تا آن را نفهمند؛ و در گوش‌هايشان سنگينى. و هنگامى كه پروردگارت را در قرآن به يگانگى ياد مى‌كنى، آنها پشت مى‌كنند و از تو روى برمى‌گردانند.

هنگامى كه به سخنان تو گوش فرا مى‌دهند، ما بهتر مى‌دانيم براى چه گوش فرامى‌دهند؛ و (همچنين) در آن هنگام كه با هم نجوا مى‌كنند؛ آنگاه كه ستمگران مى‌گويند: «شما جز از انسانى كه افسون شده، پيروى نمى‌كنيد»!

ببين چگونه براى تو مَثَل‌ها زدند؛ در نتيجه گمراه شدند، و نمى‌توانند راه حق را پيدا كنند.

شأن نزول:

مزاحمت و آزار به هنگام قرائت قرآن‌

جمعى از مفسران، مانند «طبرسى» در «مجمع البيان» و «فخر رازى» در «تفسير كبير» و بعضى ديگر در شأن نزول آيات فوق، چنين گفته‌اند: آيه نخست، درباره گروهى از مشركان، نازل شده كه: پيامبر صلى الله عليه و آله را هنگام تلاوت قرآن در شب و نماز در كنار خانه كعبه آزار مى‌دادند، او را با سنگ مى‌زنند و مانع دعوت مردم به اسلام مى‌شدند.

خداوند، به لطفش چنان كرد كه: آنها نتوانند او را آزار كنند (و شايد اين از طريق‌