در آن هنگام كه جمعيت مسلمانان كم، و دشمنان فراوان بودند، و امكان داشت، بعضى از مؤمنان به خاطر همين تفاوت و احساس تنهائى، بيعت خود را با پيامبر صلى الله عليه و آله بشكنند و از حمايت او دست بردارند، آيه فوق نازل شد و به آنها در اين زمينه هشدار داد. [1]

ا 95 وَ لاتَشْتَرُوا بِعَهْدِ اللَّهِ ثَمَناً قَلِيلًا إِنَّما عِنْدَ اللَّهِ هُوَ خَيْرٌ لَكُمْ إِنْ كُنْتُمْ تَعْلَمُونَ ا 96 ما عِنْدَكُمْ يَنْفَدُ وَ ما عِنْدَ اللَّهِ باقٍ وَ لَنَجْزِيَنَّ الَّذِينَ صَبَرُوا أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما كانُوا يَعْمَلُونَ ا 97 مَنْ عَمِلَ صالِحاً مِنْ ذَكَرٍ أَوْ أُنْثى‌ وَ هُوَ مُؤْمِنٌ فَلَنُحْيِيَنَّهُ حَياةً طَيِّبَةً وَلَنَجْزِيَنَّهُمْ أَجْرَهُمْ بِأَحْسَنِ ما كانُوا يَعْمَلُونَ‌

و (هرگز) پيمان الهى را با بهاى كمى مبادله نكنيد (و هر بهائى در برابر آن ناچيز است!) آنچه نزد خداست، براى شما بهتر است اگر مى‌دانستيد.

آنچه نزد شماست فانى مى‌شود؛ اما آنچه نزد خداست باقى است؛ و به كسانى كه صبر و استقامت پيشه كنند مطابق بهترين اعمالى كه انجام ميدانند پاداش خواهيم داد.

هر كس كار شايسته‌اى انجام دهد، خواه مرد باشد يا زن، در حالى كه مؤمن است، او را به حياتى پاك زنده مى‌داريم؛ و پاداش آنها را به بهترين اعمالى كه انجام مى‌دادند، خواهيم داد.

شأن نزول:

ثروت دنيا فانى است‌

مرحوم «طبرسى» مفسر بزرگ، از «ابن عباس» چنين نقل مى‌كند: مردى از اهالى «حضرموت» خدمت پيامبر صلى الله عليه و آله رسيده عرض كرد: اى رسول خدا! همسايه‌اى دارم‌

[1] «مجمع البيان»، ذيل آيه مورد بحث؛ «بحار الانوار»، ج 9، ص 116، و ج 64، ص 182؛ «تفسير تبيان»، ج 6، ص 420.