(79) الَّذينَ يَلْمِزُونَ الْمُطَّوِّعينَ مِنَ الْمُؤْمِنينَ فِي الصَّدَقاتِ وَ الَّذينَ لايَجِدُونَ إِلَّا جُهْدَهُمْ فَيَسْخَرُونَ مِنْهُمْ سَخِرَ اللَّهُ مِنْهُمْ وَ لَهُمْ عَذابٌ أَليمٌ ا 80 اسْتَغْفِرْ لَهُمْ أَوْ لاتَسْتَغْفِرْ لَهُمْ إِنْ تَسْتَغْفِرْ لَهُمْ سَبْعينَ مَرَّةً فَلَنْ‌يَغْفِرَ اللَّهُ لَهُمْ ذلِكَ بِأَنَّهُمْ كَفَرُوا بِاللَّهِ وَ رَسُولِهِ وَ اللَّهُ لايَهْدِي الْقَوْمَ الْفاسِقينَ‌

آنهائى كه از مؤمنانِ اطاعت‌كار، در صدقاتشان عيبجوئى مى‌كنند، و كسانى را كه (براى انفاق) جز به مقدار توانائى خود دسترسى ندارند، مسخره مى‌نمايند، خدا آنها را مسخره مى‌كند؛ (و كيفر آنها را مى‌دهد؛) و براى آنها عذاب دردناكى است!

چه براى آنها استغفار كنى، و چه نكنى، (حتى) اگر هفتاد بار براى آنها استغفار كنى، هرگز خداوند آنها را نمى‌آمرزد! چرا كه خدا و پيامبرش را انكار كردند؛ و خداوندجمعيت فاسقان را هدايت نمى‌كند!

شأن نزول:

كمك مالى به جهاد، محبوب خدا

روايات متعددى در شأن نزول اين آيات در كتب تفسير و حديث نقل شده، كه از مجموع آنها چنين استفاده مى‌شود: پيامبر صلى الله عليه و آله تصميم داشت لشكر اسلام را براى مقابله با دشمن، (احتمالًا براى جنگ «تبوك») آماده سازد، و نياز به گرفتن كمك از مردم داشت.

هنگامى كه نظر خود را اظهار فرمود، كسانى كه توانائى داشتند، مقدار قابل ملاحظه‌اى به عنوان «زكات» يا كمك بلاعوض، براى هزينه ارتش اسلام تحويل مسئولان اين امر دادند.

ولى، بعضى از كارگران كم‌درآمد مسلمان، مانند «ابو عقيل انصارى» يا «سالم بن عمير انصارى»، با تحمّل كار اضافى، و كشيدن آب در شب، دو مَن خرما تهيه كرده، يك مَن آن را براى خانواده خويش ذخيره، و يك مَن ديگر را خدمت پيامبر صلى الله عليه و آله آورد، اين كمك ظاهراً ناچيزى به اين برنامه بزرگ اسلامى بود.

منافقان عيب‌جو، به هر يك از اين دو گروه ايراد مى‌گرفتند: كسانى كه زياد