مِنْ قَبْلُ وَ أَنَّ أَكْثَرَكُمْ فاسِقُونَ‌ (60) قُلْ هَلْ أُنَبِّئُكُمْ بِشَرٍّ مِنْ ذلِكَ مَثُوبَةً عِنْدَ اللَّهِ مَنْ لَعَنَهُ اللَّهُ وَ غَضِبَ عَلَيْهِ وَ جَعَلَ مِنْهُمُ الْقِرَدَةَ وَ الْخَنازيرَ وَ عَبَدَ الطَّاغُوتَ أُولئِكَ شَرٌّ مَكاناً وَ أَضَلُّ عَنْ سَواءِ السَّبيلِ‌

بگو: «اى اهل كتاب! آيا به ما خرده مى‌گيريد؟! جز اين است كه به خداوند يگانه، و به آنچه بر ما نازل شده، و به آنچه پيش از اين نازل گرديده، ايمان آورده‌ايم. و اين، به خاطر آن است كه بيشتر شما، از راه حق، خارج شده‌ايد».

بگو: «آيا شما را از كسانى كه موقعيت و پاداششان نزد خدا بدتر از اين است، با خبر كنم؟

كسانى كه خداوند آنها را از رحمت خود دور ساخته، و مورد خشم قرار داده، و از آنها، ميمون‌ها و خوك‌هائى قرار داده، و پرستش بت كرده‌اند؛ موقعيت و محل آنها، بدتر است؛ و از راه راست، گمراه‌ترند».

شأن نزول:

ايمان به همه پيامبران‌

از «عبداللَّه بن عباس» نقل شده: جمعى از يهود نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمده، درخواست كردند: عقائد خود را براى آنها شرح دهد، پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود:

من به خداى بزرگ و يگانه ايمان دارم، و آنچه بر ابراهيم، اسماعيل، اسحاق، يعقوب، موسى، عيسى عليهم السلام و همه پيامبران الهى نازل شده را حق مى‌دانم، و در ميان آنها جدائى نمى‌افكنم.

آنها گفتند: ما عيسى عليه السلام را نمى‌شناسيم و به پيامبرى نمى‌پذيريم، سپس افزودند:

ما هيچ آئينى را بدتر از آئين شما سراغ نداريم! آيات فوق نازل شد و به آنها پاسخ گفت. [1]

[1] «مجمع البيان»، ذيل آيات مورد بحث؛ «تفسير تبيان»، ج 1، ص 481، و ج 3، ص 570 و 571؛ «تفسير قرطبى»، ج 6، ص 233؛ «درّ المنثور»، ج 2، ص 294 و 295.