(78) وَ إِنَّ مِنْهُمْ لَفَريقاً يَلْوُونَ أَلْسِنَتَهُمْ بِالْكِتابِ لِتَحْسَبُوهُ مِنَ الْكِتابِ وَ ما هُوَ مِنَ الْكِتابِ وَ يَقُولُونَ هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَ ما هُوَ مِنْ عِنْدِ اللَّهِ وَيَقُولُونَ عَلَى اللَّهِ الْكَذِبَ وَ هُمْ يَعْلَمُونَ‌

در ميان آنها (يهود) كسانى هستند كه به هنگام تلاوت كتاب (خدا)، زبان خود را چنان مى‌گردانند كه گمان كنيد (آنچه را مى‌خوانند،) از كتاب (خدا) است؛ در حالى كه از كتاب (خدا) نيست! (و با صراحت) مى‌گويند: «آن از طرف خداست»! با اين كه ازطرف خدا نيست، و به خدا دروغ مى‌بندند در حالى كه مى‌دانند!

شأن نزول:

تحريف در اداء كلمات‌

مرحوم «طبرسى» در «مجمع البيان» از بعضى، نقل مى‌كند: اين آيه نيز درباره گروهى از علماء يهود نازل شده كه با دست خود چيزهائى بر خلاف آنچه در «تورات» آمده بود، درباره صفات پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله مى‌نوشتند و آن را به خدا نسبت مى‌دادند (و با زبان خود حقائق تورات را تحريف مى‌كردند) «ابوالفتوح رازى» نام «كعب بن اشرف» و «حُيَىّ بن اخطب» و بعضى ديگر از علماى آنها را در اينجا به خصوص ذكر مى‌كند. [1]

ا 79 ما كانَ لِبَشَرٍ أَنْ يُؤْتِيَهُ اللَّهُ الْكِتابَ وَ الْحُكْمَ وَ النُّبُوَّةَ ثُمَّ يَقُولَ لِلنَّاسِ كُونُوا عِباداً لّى‌ مِنْ دُونِ اللَّهِ وَ لكِنْ كُونُوا رَبَّانِيِّينَ بِما كُنْتُمْ تُعَلِّمُونَ‌الْكِتابَ وَ بِما كُنْتُمْ تَدْرُسُونَ ا 80 وَ لا يَأْمُرَكُمْ أَنْ تَتَّخِذُوا الْمَلائِكَةَ وَ النَّبِيِّينَ أَرْباباً أَ يَأْمُرُكُمْ بِالْكُفْرِ بَعْدَ إِذْ

[1] «مجمع البيان»، ذيل آيه مورد بحث؛ «بحار الانوار»، ج 9، ص 71؛ «تفسير ابن كثير»، ذيل آيه؛ «تفسير كبير فخر رازى»، ذيل آيه؛ «بحر المحيط»، ذيل آيه؛ «تفسير آلوسى»، ذيل آيه.