درخت نخلى رسيدند. حضرت به ميثم فرمود: آيا اين نخل را مى‌شناسى؟ ميثم عرض كرد: نه! فرمود: «از اين درخت چوبه دارت را مى‌سازند، و تو را به جرم عشق و محبّت به على بر روى آن به دار مى‌آويزند». [1]

افراد ضعيف الايمان در چنين مواقعى بسيار وحشت نموده، سعى مى‌كنند به گونه‌اى موضوع را به فراموشى بسپارند، و از آن منطقه عبور نكنند. امّا ميثم تمّار كه درخت ايمانش در سايه تلمّذ و شاگردى در مكتب على عليه السلام بارور شده، نه تنها از اين خبر وحشت زده نمى‌شود، بلكه از فرداى آن گفتگو، همه روز به آن درخت سر مى‌زند، و آن را آبيارى مى‌كند، و با آن سخن مى‌گويد: «آفرين بر تو اى درخت! تو براى من آفريده شده‌اى و من براى تو! كى مى‌شود زمانى كه مولايم على عليه السلام وعده داده فرا رسد، و مرا به عشق آقايم بر چوبه دارى كه از تو مى‌سازند بردار زنند».

اين عكس العمل هيچ تحليل و توجيهى جز ايمان عميق ميثم تمّار ندارد. راست قامتان مؤمن در همه اعصار و زمانها وجود دارند؛ هر چند تعداد آنها و درجات ايمانشان در زمانها و مكانهاى مختلف متفاوت است. هنگامى كه حزب اللَّه سرافراز لبنان در مرداد ماه سال 1385 سى و سه روز در مقابل اسرائيل غاصبِ تا بُن دندان مسلّح مقاومت كرد، و بالاخره اسطوره شكست‌ناپذيرى اسرائيل را شكست، تمام دنيا- به ويژه غربيها و آمريكائيها- اعتراف كردند كه آنچه سبب پيروزى حزب اللَّه شد ايمان عميق آنها بود؛ و اين حقيقتى است انكارناپذير.

ما ايرانيان آثار ايمان را در طول انقلاب اسلامى، ومخصوصاً در زمان جنگ تحميلى هشت ساله، با تمام وجود لمس نموده‌ايم. آنچه كه ما را در مقابل استكبار جهانى پيروز كرد ايمان جوانان غيور ما بود، لذا ما همواره تأكيد مى‌كنيم: «بايد ايمان جوانان تقويت شود، كه در اين صورت انقلاب بيمه خواهد شد».

ما هر چند بايد به سلاحهاى جنگى مدرن روز مجهّز باشيم، امّا نبايد فقط به آن تكيه كنيم، بلكه اتّكاء ما بايد بر جوانان پرشور با ايمان باشد.

[1]. سيماى ميثم تمّار، ص 168.