خداوند متعال زمانى به جان انسان و خورشيد و ماه و ستارگان و مانند آن قسم خورد كه دانش بشر نسبت به شگفتيهاى آن ابتدايى بود، و با اين سوگندها انسان را وادار به تفكّر و انديشه پيرامون اين موجودات با عظمت كرد، تا دريچه‌هاى جديدى از شگفتيها به روى او باز شود. تكرار مى‌كنيم مشروط بر اينكه انسان بى‌تفاوت از كنار آن نگذرد، و پيرامون آن انديشه و تفكّر كند.

اسلام آيين انديشه و تفكّر:

يكى از مهمترين نشانه‌هاى حقّانيّت اسلام، دعوت به تفكّر و انديشه است. با مطالعه معارف دينى و متون مذهبى، تصديق خواهيد كرد كه كمتر چيزى همانند تفكّر و انديشه مورد تأكيد و اهتمام اسلام واقع شده است. زمانى بود كه كمونيستها و ماترياليستها شديداً تبليغ مى‌كردند كه: «دين افيون جامعه است!» يعنى دين را ساخته‌اند كه مغز بشر را تخدير نموده، و او را از تفكّر باز دارد. امّا هنگامى كه انقلاب اسلامى ايران به ثمر نشست متوجّه شدند عامل اصلى اين انقلاب، كه بزرگترين حركت اجتماعى قرن لقب گرفت، دين مقدّس اسلام بوده است. و بدين‌وسيله بطلان و فساد سخن آنها روشن شد.

البتّه مذاهب ساختگى و اديان استعمارى افيون جامعه است. به عنوان مثال فرقه ضالّه، كه به پيروانش سفارش مى‌كند در خانه كتابى نگهدارى نكنند، و اگر بيش از تعداد محدودى كتاب داشته باشند بايد كفّاره بپردازند! افيون جامعه است. امّا اسلام، كه دستور به تفكّر و انديشه مى‌دهد، و كمتر چيزى را همسنگ آن معرّفى مى‌كند، هرگز افيون جامعه نبوده و نخواهد بود. بلكه مايه بيدارى و حركت جوامع است.

در چه امورى بينديشيم؟

قرآن مجيد در پاسخ به اين سؤال امور مختلفى را شايسته تفكّر و انديشه مى‌داند؛ كه به برخى از آنها اشاره مى‌شود: