و در ميدان نبرد به نماز ايستاد و اصحابش به وى اقتدا كردند، و حتّى برخى از اصحاب حضرتش جان خويش را فداى نماز كردند؟

آيا آن جان بر كفان و رهبر والامقام آنها حضرت اباعبداللَّه الحسين به مقام يقين و قرب الى اللَّه نرسيده بودند و اين بدعت گذاران رسيده‌اند؟

حقيقت اين است كه اين بى‌خبران آيه شريفه را غلط تفسير كرده، و در نتيجه مرتكب آن بدعت زشت شده‌اند. چرا كه «يقين» در آيه شريفه به معناى متعارف آن نيست، بلكه به معناى مرگ است. زيرا هيچ چيز به اندازه مرگ براى انسانها يقينى نيست، و تمام مردم عليرغم اختلاف نظرى كه در مسائل اعتقادى دارند مرگ را از يقين‌آورترين امور مى‌دانند. بنابراين يقين در آيه شريفه به معناى مرگ است، و خداوند به همه مسلمانان دستور داده كه تا آخرين لحظه عمر عبادت و پرستش پروردگار را بجا آورند. نتيجه اينكه تفسير به رأى و قراآت جديد سرچشمه بدعتهاست.