مشورتى جمع شدند، و مغز متفكّر عرب وليد بن مغيرة مخزومى نيز حاضر شد. وليد خطاب به مشركان گفت: براى تأثير بيشتر برنامه‌ها و مبارزات، بايد سخنان ما هماهنگ شود، و در مراسم حج كه مردم از نقاط مختلف دنيا گرد هم مى‌آيند و در مورد دين نوظهور و آورنده آن مى‌پرسند، پاسخ واحدى دهيم.

عدّه‌اى گفتند: با برچسب «شاعر» تبليغات او را خنثى مى‌كنيم. وليد گفت:

برچسب مناسبى نيست، زيرا آيات قرآن شباهتى به شعر ندارد؛ نه از نظر وزن و آهنگ و فنون شعرى، و نه از نظر مضمون و محتوا.

برخى گفتند: بگوييم مجنون و ديوانه است، و بدين وسيله مردم را از اطرافش پراكنده كنيم. وليد گفت: اين اسلحه هم كارساز نيست. شخص ديوانه چطور مى‌تواند آياتى با اين جاذبه قوى و محتواى بلند بخواند.

گروه سوم پيشنهاد دادند كه آن حضرت را متّهم به سحر و جادوگرى كنيم، زيرا همان‌گونه كه جادوگران بين زنان و شوهرانشان جدايى مى‌اندازند، پيامبر اسلام نيز بين فرزندان و خانواده‌هايشان جدايى انداخته است. جوانان به اسلام گرويده، و پدرانشان بر كيش آبا و اجداد خويش مانده‌اند. و سبب اين جدايى پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله است، و لهذا جادوگر است.

وليد گفت: اين بهتر از نسبت جنون و شعر است. در نتيجه هم تصميم گرفتند كه براى خنثى ساختن تبليغات پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله از برچسب سحر استفاده كنند. امّا از اين حربه نيز بهره‌اى نگرفتند و در پى زحمات طاقت فرساى پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله و يارانش، اسلام روز به روز گسترش يافت، و قلبهاى تازه‌اى را فتح كرد، و بر شمار مسلمانان افزوده گشت.

خداوند متعال با سوگند به قلم و آنچه مربوط به قلم است. و به تعبير ديگر، با قسم ياد كردن به تمام كتابهايى كه در طول تاريخ نوشته شده و ابزارى كه براى نوشتن به كار گرفته شده، بخشى از برچسبها را در اين سوره، و بقيّه را در ديگر سوره‌ها نفى مى‌كند.